Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/14186 Esas 2019/3171 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanıklar hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya kapsamına göre sanıklar ... ve ... ile sanık ... müdafii ve o yer Cumhuriyet savcısının diğer temyiz itirazları itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a- Suçu birlikte işleyen sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi ,
Kabule göre de;
b- Sanıklara iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan verilen 5 ay hapis cezası kısa süreli olduğu halde, “hapis cezasının kısa süreli olmaması nedeni ile, yasal engelden dolayı sanığa verilen hapis cezalarının 5237 sayılı TCK.’nun 50. maddesinde belirtilen seçenek yaptırımlara çevrilmelerine yer olmadığına” karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 20/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.