Danıştay 4. Daire 2021/4332 Esas 2021/5793 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/4332
Karar No : 2021/5793

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … İnşaat ve Eğitim Hizmetleri Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, … tarih ve … sayılı yeminli mali müşavir raporuyla yapılan katma değer vergisi mahsup talebinin kabul edilmemesine ilişkin işlemin iptali ile ihtirazi kayıt ile ödenen tutarın faizi ile birlikte iadesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine, Vergi Mahkemesince verilen kararda; dava konusu ihtilafın hukuki denetiminin yapılarak karar verilmesi gerekliliği ve olayın teknik ve bilirkişi-keşif incelemesini gerektirmesi nedeniyle Mahkemelerince verilen ara kararla olay yerinde bilirkişi-keşif incelemesi yapılmasına karar verildiği, anılan inceleme sonucu düzenlenerek Mahkemelerine sunulan bilirkişi raporunda, İstanbul İmar Yönetmeliği ve Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliği hükümlerine göre onaylanan mimari projenin incelendiği, kat bahçesi olarak tanımlanan alanların ortak kullanım alanı olduğu, bu alanlara ortak alanlardan ulaşılabildiği ve bağımsız bölümün net alan hesabına dahil edilemeyeceği, fiili duruma bakıldığında kat bahçelerinin yapı malikleri tarafından ortak alan statüsünden çıkarılıp şahsi kullanım alanlarına dönüştürüldüğü, bu durumun da kat mülkiyeti kanunu ile çeliştiği, ancak ruhsat projesi ve eklerinde yapılan incelemede ise kat bahçelerinin Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliğinde tanımlandığı şekli ile imalinin gerçekleştiği, kat bahçelerinin özel kullanım haline getirilmesi işlemlerinin bağımsız bölümlerin müteahhit tarafından alıcılara tesliminden çok sonra yapıldığının değerlendirildiği, sonuçta mevcut yönetmelik ve onaylı projelere göre kat bahçelerinin ortak kullanım alanına dahil sayılamayacağından bahse konu bağımsız bölümlerin net alanlarının 150 m²'nin altında olduğu sonuç ve kanaatine varıldığının anlaşıldığı, mahallinde yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu hazırlanan ve Mahkemece de yeterli ve uygun görülen bilirkişi raporunda belirtilen hususlar ile dosyanın bir bütün olarak değerlendirilmesinden; ortak kullanım alanlarının 150 m²'ye dahil edilmeyeceğinin anlaşıldığı, kat bahçelerinin de ortak kullanım alanına tabi olduğu, her katta her daireye bitişik olmakla beraber daireden geçiş imkanının olmadığı, ayrı giriş kapılarının olduğu ve yapının ruhsat projesi ve eklerine uygun olarak inşa edildiği, bu nedenle kat bahçelerinin dairelerin net alanlarına dahil edilemeyeceği anlaşıldığından, söz konusu konutların tesliminde uygulanacak katma değer vergisi oranının %1 olması gerektiği, buna göre davacı tarafından yeminli mali müşavir raporuyla yapılan katma değer vergisi mahsup talebinin kabul edilmemesi işleminde hukuka uyarlık bulunmadığı ve dolayısıyla davacı tarafından ihtirazi kayıtla ödenen tutarın bu husustaki 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun’da öngörülen oranda yasal faiz uygulanmak suretiyle davacıya iadesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Yapılan işlemlerin tamamen yasal ve yerinde olduğu, dava konusu olayda kat bahçelerinin müşterek değil müstakil alanlar olduğu, yasal faizin ise asıl alacaktan bağımsız ayrı bir dava ile talep edilebileceği, tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığından kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.