MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanık müdafiinin temyiz istemi hakkında yapılan incelemede;
Sanığın bozmadan sonra istinabe mahkemesinde 11/07/2014 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, müdafii istemediğini beyan ettiği gibi, 5271 sayılı CMK"nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durum da bulunmadığı halde, sanığa bozmadan önce atanan müdafiiye gerekçeli kararın 15/10/2014 tarihinde tebliği üzerine, karar sanık müdafii Av.... tarafından süresinde temyiz edilmiş ise de, anılan müdafiinin sanık hakkında verilen kararı temyize yetkisinin bulunmadığı nazara alındığında, temyize hakkı olmayan müdafii Av. ..."nun temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
II- Sanık ..."ın temyiz istemi hakkında yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün, sanığın 11/07/2014 tarihli ifadesi sırasında bildirdiği son bilinen adresi yerine bu adresten farklı olan eski MERNİS adresine çıkarılan tebligatın posta memurunca tespit edilen yeni adrese sevk edilip, bu adreste sanığın bulunmama sebebinin kime sorulduğu yazılmadan 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında, sanığa gerekçeli hükmün cezaevinde 27/11/2018 tarihinde tebliği üzerine sanığın sunduğu 03/12/2018 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 20/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.