İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bendin dışında kalan tüm temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı dava dilekçesinde davalı işyerinde 01/08/2006 tarihinden 17/05/2010 tarihine kadar çalıştığını, çalıştığı süre içinde fazla mesaili çalışmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini, fazla mesai ücretinin ödenmesi amacıyla ihtarname keşide edildiğini ancak herhangi bir ödeme yapılmadığını beyanla fazla mesai alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar kısmen reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Fazla çalışma yönünden diğer bir yasal sınırlama da, İş Kanununun 41 inci maddesindeki, fazla çalışma süresinin toplamının bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamayacağı şeklindeki hükümdür. Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, bu çalışmalarının karşılığı olan fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır. Yasadaki sınırlama esasen işçiyi korumaya yöneliktir
Mahkemece davacının haftanın 5 günü çalıştığı, normal çalışma saat aralığının 09.00/19.00 saatleri olduğu, 1 saat ara dinlenmesinin kabulü halinde davacının haftalık 45 saat çalıştığı, denetim dönemlerinde yılın 3 ayı mesainin 1,5 saat geç bittiği ve 1,5 saat ara dinlenmesiyle haftada 5 saat fazla mesai yaptığı, yılın son haftası mesainin 1 saat uzadığı 1,5 saat ara dinlenmesiyle o hafta (9,5*5)-47, 5 saat çalıştığı ve davacının 2,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapıldığı anlaşılmıştır.
Somut olayda mahkemece davacının fazla mesai ücret alacağı talebi yönünden davalı işyeri kayıtlarının ve davacının çalıştığı bilgisayarın açılış ve kapanış saatleri ile davacının çalıştığı şubenin açılış ve kapanış saatlerine ilişkin ilgili emniyet birimine yapılan bildirimler getirtilerek tanık beyanları ile birlikte değerlendirilerek davacının fazla mesai alacağının bulunup bulunmadığının tespiti gerekirken eksik inceleme ve araştırmaya dayalı olarak hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 10.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.