İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı dava dilekçesinde hafta içi sabah 09:00 akşam ise en erken 19:30 arası çalıştığını, 19:30"dan sonra da çalıştığının çok olduğunu, cumartesi günleri ayda 2 kez hafta sonu çalışması yaptığını, hafta sonu çalışmalarının ekte ibraz edilen elektronik postalarda da belirtildiği şekilde 10:00-16:00 saatleri arası olduğunu, banka müdürü olmasına rağmen kendi çalışmasını kendisinin belirlemesinin mümkün olmadığını, elektronik postalarda belirtildiği üzere Bölge Müdürlerinin talimatları ile hareket ettiğini, cumartesi günü çalışmalarında Bölge Müdürlerinin bankayı telefonla arayarak denetlediklerini iddia etmiştir.
Davalı davacının üst düzey yönetici olduğunu fazla mesaisinin bulunmadığını savunmuştur.
Mahkemece davacının banka müdürü olup, bulunduğu şubede daha üstünde çalışan olmadığını, ayrıca davacının aylık ücreti, yüksek olup üst düzey yönetici ve üst düzeyde ücretle çalışan bir kişinin fazla mesai talep etmesinin mümkün olmadığını anlaşıldığından fazla mesai talebinin reddine karar verilmiştir.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
İşyerinde üst düzey yönetici konumda çalışan işçi, görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücretinin ödenmesi durumunda, ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamaz. Bununla birlikte üst düzey yönetici konumunda olan işçiye aynı yerde görev ve talimat veren bir başka yönetici ya da şirket ortağı bulunması halinde, işçinin çalışma gün ve saatlerini kendisinin belirlediğinden söz edilemeyeceğinden, yasal sınırlamaları aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti talep hakkı doğar. O halde üst düzey yönetici bakımından şirketin yöneticisi veya yönetim kurulu üyesi tarafından fazla çalışma yapması yönünde bir talimatın verilip verilmediğinin de araştırılması gerekir. İşyerinde yüksek ücret alarak görev yapan üst düzey yöneticiye işveren tarafından fazla çalışma yapması yönünde açık bir talimat verilmemişse, görevinin gereği gibi yerine getirilmesi noktasında kendisinin belirlediği çalışma saatleri sebebiyle fazla çalışma ücreti talep edemeyeceği kabul edilmelidir.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz, 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
Fazla çalışma yönünden diğer bir yasal sınırlama da, İş Kanununun 41 inci maddesindeki, fazla çalışma süresinin toplamının bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamayacağı şeklindeki hükümdür. Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, bu çalışmalarının karşılığı olan fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır. Yasadaki sınırlama esasen işçiyi korumaya yöneliktir Fazla çalışmanın belirlenmesinde, 4857 sayılı Yasanın 68 inci maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin de dikkate alınması gerekir.
Somut olayda davacı şube müdürü olup kendisinin mail hesabına bölge müdürlüğünden gönderilen mail çıktılarını sunmuştur. Bu belgelerden 9.12.2011 tarihli mail çıktısında haftasonu tüm bölge müdürlerinin ekipleri başında olması gerektiği, 13.12.2011, 23.12.2011, 13.1.2012, 27.1.2012, 16.2.2012, 18.7.2012, 20.7.2012, 24.8.2012, 21.9.2012, 22.10.2012, tarihli mail çıktılarında hafta sonu yine çalışma yapılacağı bildirilmiş olup davacının kendi insiyatifi dışında bölge müdürlüğünden gelen talimatlarla fazla mesai yapmak zorunda kaldığı anlaşılmaktadır. Ayrıca dinlenen tanıkların beyanlarından da davacının ayda 2-3 hafta cumartesi günleri 10.00-16.00 saatleri arasında çalıştığı anlaşılmaktadır. Mahkemece yapılacak iş dosyanın konusunda uzman bir bilirkişiye tevdi edilerek davacının talebi de dikkate alınarak fazla mesai ücret alacağının bulunup bulunmadığı tespit edilerek çıkacak sonuca göre fazla mesai ücret alacağı hususunda karar vermekten ibarettir. Bu hususlar gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir .
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 10.3.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.