MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 1632 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 72. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nin 231/8. maddesinde yapılan değişikliğin suç tarihi itibariyle yürürlükte olmaması karşısında yasal olmayan gerekçe ile CMK"nin 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de, suç tarihinden önce kasıtlı suçtan mahkumiyetinin bulunması nedeniyle sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nun 231. maddesinin uygulanma imkanı bulunmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın 27/10/2014 tarihli savunması, mağdurların beyanı, tanıkların ifadeleri ve dosya kapsamına göre sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanmamasında, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden, haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, Mahkemece, bozma ilamına uyulmasına dair herhangi bir usulü işlem yapılmamasına rağmen bozma kararı doğrultusunda yargılamaya devam edilerek karar verilmesi karşısında zımnen bozma kararına uyulduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun’da öngörülen suç tipine uyduğu, anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
1) Sanık hakkında verilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK"nun 50/1-a bendinin gösterilmemesi ve gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nun 52/2. maddesinin gösterilmesi gerekirken TCK"nun 52.maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2) Adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin sevk maddesi olarak TCK"nın 52/4. maddesinin gösterilmesi gerekirken TCK"nun 52.maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak, hükmün BOZULMASINA, bu aykırılık yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca, hükmün sanık hakkında verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ilişkin 5. paragrafında yer alan “TCK 52 maddesi uyarınca” ibaresinin çıkartılıp yerine ""TCK’nın 50/1-a ve 52/2. maddeleri gereğince"" ibaresinin eklenmesi, hükmün adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin 6. paragrafında yer alan “TCK 52 maddesi uyarınca” ibaresinin çıkartılıp yerine “TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca” ibaresi yazılması suretiyle, başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.