Çocuk Düşürme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5252 Esas 2019/12359 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5252
Karar No: 2019/12359
Karar Tarihi: 12.11.2019

Çocuk Düşürme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5252 Esas 2019/12359 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesinde görülen bir Çocuk Düşürme suçuyla ilgili davada sanık mahkum edildi. Ancak, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi gerektiği hükmüne aykırı davranılmamıştır. Fakat, hüküm tarihinden önce yapılan Kanun değişiklikleri sebebiyle, adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezasının infazına karar verilebileceği belirtilmiştir. Bu durumda, adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezasının infazının kararlaştırılabileceği hükmü, Kanuna aykırıdır ve yapılan temyiz itirazları kabul edilmiştir. Kararın düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. İlgili kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK'nın 50/2. maddesi, 100/1. maddesi; 5739 sayılı Kanunun 4. maddesi; 5275 sayılı CGTİK'ın 106. maddesi, 321. maddesi, ve 322. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2016/5252 E. , 2019/12359 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuk Düşürme
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
5237 sayılı TCK"nın 50/2. maddesinde “Suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adli para cezasına çevrilmez” hükmünün yer aldığı aynı Kanunun 100/1. maddesinde de hapis cezasının yanında adli para cezasının seçimlik ceza olarak öngörüldüğü ve mahkemece sanık hakkında hapis cezası tercih edilerek ceza tayin edildiği halde TCK"nın 52/2. maddesine aykırı olarak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hüküm tarihinden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Kanunun 4. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK"nın 50/6. maddesinde yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı CGTİK"nın 106. maddesinin dürdüncü ve dokuzuncu fıkralarının yeniden düzenlenerek onuncu fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, infazda yetkiyi kısıtlayacak şekilde seçenek yaptırım olan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezasının kısmen veya tamamen infazına karar verileceğinin belirtilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUKnın 321. maddesi uyarınca BOZULMASI, ancak bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye istinaden düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan "..ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği.." ibaresinin karardan çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.