Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/2335 Esas 2019/3112 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2335
Karar No: 2019/3112
Karar Tarihi: 20.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/2335 Esas 2019/3112 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm verilmesinin ardından denetim süresi içinde uyuşturucu madde bulundurma suçu işlediği ve bu suçtan adli para cezasına çarptırıldığı belirtilen kararda, sanığın daha sonra başka bir suç işleyerek hüküm açıklanmasına sebep olduğu vurgulanmaktadır. Ancak, suç vasfının yanlış değerlendirilmesinden dolayı hüküm açıklanmasının gereksiz olduğu belirtilmiştir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e maddesi kapsamında sanığın eyleminin değerlendirilmesi gerektiği bildirilmiştir. Kararda ayrıca, TCK'nın 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesinin kararının da dikkate alınması ve bu madde kapsamında öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında da uygulanması gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2 maddesi

2. Ceza Dairesi 2017/2335 E. , 2019/3112 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.11.2009 tarihli ve 2009/1688 E., 2009/1188 K. sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 14/12/2009 tarihinde kesinleşmesinin ardından denetim süresi içinde 22/12/2012 tarihinde “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma” suçunu işlediği ve bu suçtan yapılan kovuşturma sonucunda Gaziantep 5. Sulh Ceza Mahkemesince 03/10/2013 tarihinde TCK"nın 191/1, 192/3, 62/1, 50/1 maddeleri gereğince 3.000,00 TL. adli para cezasına karar verilerek, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın açıklanması için ihbarda bulunulması nedeniyle önceki hükmün açıklandığı anlaşılmakla;
Hükmün açıklanmasına esas alınan mahkûmiyetin uyuşturucu madde bulundurmak suçuna ilişkin olup, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2 maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi" nedeniyle, öncelikle hükmün açıklanmasına esas alınan bu ilam sebebiyle uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkındaki hükmün açıklanıp açıklanmayacağının değerlendirilmesi gerekmekte ise de; sanığın güncel adli sicil kaydının incelenmesinde, deneme süresi içinde 01/04/2014 tarihinde işlediği TCK’nın 142/1-b, 35, 145, 62/2 maddelerine uyan suçtan Gaziantep 18.Asliye Ceza Mahkemesinin 10/06/2014 tarihli ve 2014/247 E., 2014/299 K. sayılı ilamı nedeniyle hükmün açıklanması koşulları oluştuğundan, hükmün açıklanmasını gerektirmeyen karar nedeniyle hükmün açıklanmış olması sonuca etkili görülmemiş; sanığın müştekiye ait sokakta bulunan kilitsiz motosikleti çalması şeklinde gerçekleşen eyleminin 5237 sayılı TCK"nin 142/1-e maddesi kapsamında kabul edilmesi gerekirken, suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 141/1. maddesi gereğince uygulama yapılması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.