MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile)Mahkemesi
MİRASÇILAR
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 12.02.2019 günü temyiz eden davalı ... ve vekilleri gelmedi. Karşı taraf davacı ... mirasçıları vekili Av. Erkan ... geldi. Gelenin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olarak yazılması Anayasa hükmüdür (m. 141/3). Mahkemenin, tarafların açıklamalarını dikkate alarak değerlendirmesi ve kararların somut ve açık olarak gerekçelendirilmesi hukuki dinlenilme hakkının da (HMK m. 27) gereğidir. Yargı organları her iki tarafın iddia ve savunmaları ile delillerini değerlendirip, sabit görülen maddi vakıaları ve bunlardan çıkardıkları sonuç ve hukuki sebepleri gerekçelerine yansıtmalıdırlar.
Somut olaya gelince; davacı ...’ın ölümü üzerine mahkemece verilen 23.01.2015 tarihli ilk hüküm Dairemizin 10.12.2015 tarih, 2015/8704 esas ve 2015/23849 sayılı kararıyla bozulmuş, bozma üzerine mahkeme davacının mirasçılarını davaya dahil ederek, davaya kusur yönünden devam etmiş, 11.05.2017 tarihli temyize konu son hüküm ile de, evlilik ölümle sona erdiğinden boşanma yönünden karar verilmesine yer olmadığına, “Türk Medeni Kanunu’nun 181/2 maddesinin yollamasıyla davalı eş açısından Türk Medeni Kanunu’nun 181/1 maddesinin uygulanmasına” karar vermiştir.
Mahkeme gerekçeli kararında, dosyanın geçirdiği safahatı anlattıktan sonra, Türk Medeni Kanunu’nun 181. maddesi gereğince sağ kalan eşin kusuru yönünde herhangi bir tespit yapmadığı gibi temyize konu kararın gerekçesini de “mahkememizce Yargıtay ilamı doğrultusunda yeniden yapılan yargılama ve toplanan deliller bir arada değerlendirildiğinde aşağıdaki hükmü kurmak gerekmiş” denilmekle somut ve yeterli bir gerekçe de oluşturmamıştır. Gerçekleşen bu durum karşısında, karar yeterli gerekçeden yoksun olup, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297/1-c maddesindeki unsurları içermemektedir. Bu bakımdan, gerekçesiz karar oluşturulması usule ve kanuna aykırı bulunmuş, bozmayı gerektirmiştir.
2-Kabule göre de; taraflar arasındaki dava bakımından verilen 23.01.2015 tarihli ilk karar, davalı kadın tarafından tüm yönleriyle temyiz edilmiş, hüküm henüz kesinleşmeden davacı erkek vefat etmiş, bozma ilamından da anlaşıldığı üzere boşanma ile birlikte velayette dahil hiçbir fer’i talep kesinleşmemiştir. Öyleyse, tarafların ortak çocuğunun velayeti hakkında verilmiş bir hükümde ortada yoktur. Hal böyleyken, mahkemece, tarafların evliliğinin boşanmayla değil, ölümle sona erdiği, velayet ile ilgili ilk verilen hüküm kesinleşmediği gibi anne ve babadan birinin ölümü halinde velayetin sağ kalana ait olacağı (TMK m. 336/3) da dikkat alınmaksızın, daha önceden müşterek çocuklarla ilgili alınmış bir karar olduğu gerekçesiyle velayet hususunda karar verilmesine yer olmadığına şeklinde karar verilmesi usule ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 12.02.2019 (Salı)