Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/896 Esas 2019/6136 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 11. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 20/04/2017 tarih ve 2015/733-2017/287 sayılı kararın Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş olduğu anlaşılmakla, duruşma için belirlenen 01.10.2019 günü hazır bulunan davacı vekili Av.... ile davalı vekili Av....dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı bankadan kullandığı kredi için 15.000 USD teminat yatırdığını, yatırılan teminatın kullanılan kredinin geri ödemesi bittiğinde iade edileceğinin davalı banka yetkililerince ifade edilmesine rağmen müvekkilinin iade talebine karşı davalı bankaca, bu miktarın kullandırılan kredinin komisyonu olarak alındığının bildirildiği ve iade talebinin reddedildiğini, bu uygulamanın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, ödeme planında 15.000 USD"ye ilişkin bir kayıt olmadığını,ayrıca gerek davalı banka gerekse diğer bankaların döviz cinsinden kullandırdıkları kredilerde komisyon alınmasına ilişkin herhangi bir uygulamalarının bulunmadığını ileri sürerek, 15.000 USD"nın faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının iddiasının aksine kullandırılan kredinin teminatı olarak ipotek ve kefalet kararlaştırıldığını, dava konusu paranın davacı tarafından kullandırılan kredinin komisyon ve diğer giderleri için ödendiğini, bankaların kullandıracakları kredilerle ilgili komisyon, masraf ve ücret almalarının ticari hayatın gereği olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece uyulan bozma ilamına göre, dava konusu komisyonla ilgili olarak davalı bankanın davacıdan tahsil ettiği komisyonun bankacılık teamülleri içinde olduğu ancak kesilen tutarın piyasa ortalamalarına nispetle fazla olduğu gerekçesi ile 7.000 USD"lik kısmın davacıdan kesinti tarihi olan 01/03/2010 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa"nın 4/a maddesi gereğince tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 2.037,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 678,81 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 03/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.