Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/24187 Esas 2018/5638 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/24187
Karar No: 2018/5638
Karar Tarihi: 10.05.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/24187 Esas 2018/5638 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı şirketler ile imzalanan sözleşme gereğince çalışan dava dışı işçi tarafından işçilik alacakları nedeniyle açılan davada, ödenen bedelin davalı şirketlerden tahsil edilmesi istemiyle dava açmıştır. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiş ve davalılardan ayrı ayrı toplam 3.780,80 TL'nin ödenmesine hükmetmiştir. Bir davalı tarafından yapılan temyiz başvurusu sonucu, ilk verilen kararın bozulmasının ardından yapılan yargılama sonucu bir davalı yönünden önceki verilen karar Yargıtay tarafından onanarak kesinleştiğinden bu hususta yeniden karar verilmesine yer olmadığına, diğer davalı yönünden ise dava reddedilmiştir. Davacının temyiz başvurusu ise, miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin olduğundan reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK'nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL'ye çıkarılmıştır. Mahkeme kararının temyiz edildiği tarih itibariyle ise bu miktarı geçmediğinden, davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır.

13. Hukuk Dairesi 2016/24187 E. , 2018/5638 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile 1-... Yemek Üretim Ve Hizmet A.Ş. vekili avukat ..., 2-... Entegre Hizmet Yönetimi A.Ş. vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 19/04/2016 gün ve 2016/121-2016/185 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacı, davalı şirketler ile imzalanan hizmet sözleşmesi gereğince davalı şirketler nezdinde çalışan dava dışı işçi tarafından işçilik alacakları nedeniyle açılan dava ve başlatılan icra takibi sonucunda 5.297,13 TL ödeme yapıldığını, imzalanan sözleşme ve eki şartnameler ile yasal mevzuat gereğince işçi alacaklarının ödenmesinden davalı yüklenicilerin sorumlu olduğu ileri sürerek ödenen bedelin 2.648,56 TL’nin davalı ... Entegre Hizm. Yönetim A.Ş.’den, 2.648,56 TL’nin diğer davalı ... Yemek Üretim ve Hizmet A.Ş.’den ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.776,10 TL’nin ... Entegre Hizm. Yönetim A.Ş.’den, 2.004,70 TL’nın davalı ... Yemek Üretim ve Hizmet A.Ş.’den olmak üzere toplam 3.780,80 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan ayrı ayrı tahsil edilerek davacı tarafa ödenmesine, fazlaya ilişen talebin reddine dair verilen karar davacı ve davalılardan ... Yemek Üretim ve Hizmet A.Ş. tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 5.11.2015 tarih ve 2015/28315 Esas, 2015/32133 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulmasına karar verilmiş, mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu davalı ... Toplu Yemek Ve Servis A.Ş. yönünden önceki verilen karar Yargıtay tarafından onanarak kesinleştiğinden bu hususta yeniden karar verilmesine yer olmadığına, diğer davalı ... Yemek Üretim ve Hizmet A.Ş. yönünden dava dışı işçiye ödeme yaptığından açılan davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından her iki davalı yönünden ayrı ayrı temyiz edilen bölüm karar tarihi (19.4.2016) itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.