MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/12/2016 tarih ve 2015/372 E- 2016/409 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı Kurum vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 05/07/2018 tarih ve 2018/122 E- 2018/811 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi ayrı ayrı davacı vekili ve davalı Kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 2001/03169 sayılı "ÇITIR" ibareli markanın müvekkili adına tescilli bulunduğunu, davalı şirketin ise "KITIR+şekil" ibaresinin tescili için diğer davalı Kuruma başvurduğunu, 2014/50795 kod numarasını alan başvuruya müvekkilince yapılan itirazın davalı Kurum tarafından nihai olarak reddedildiğini, oysa başvurunun müvekkilinin markası ile benzer olduğunu ve iltibas yaratma ihtimalinin bulunduğunu, başvurunun tescilinin müvekkili markasının sulandırılmasına neden olacağını, marka başvurusunun kötü niyetle yapıldığı gibi haksız rekabete de yol açacağını ileri sürerek, YİDK"in 2015-M-7204 sayılı kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, davacının itiraza mesnet marka ile başvuru konu ibare arasında iltibasa yol açacak düzeyde bir benzerlik bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin başvurusuna konu ibare ile davacının itirazına mesnet marka arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve iltibas tehlikesinin bulunmadığını, başvuru kapsamında bulunan malların tüketicilerinin dikkat düzeylerinin yüksek olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, başvuru kapsamında yer alan 08/03. alt sınıf ile 11/ 02, 04, 05. alt sınıflar yönünden taraf markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve iltibas tehlikesinin bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, YİDK"in 2015-M-7204 sayılı kararının 08. sınıfın 03. alt grubu ve 11. sınıfın 02-04-05. alt grupları yönünden kısmen iptaline, aynı sınıflar yönünden 2014/50795 sayılı davalı markasının hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine, fazlaya ilişkin istemlerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı Kurum vekili ayrı ayrı istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince dosya kapsamına göre, ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı Kurum vekili ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekili ve davalı Kurum vekilinin ayrı ayrı temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacı ve davalı Kurum"dan ayrı ayrı alınmasına,
02/10/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.