MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca ve davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı, davalı kooperatif yönetiminin talebi üzerine 30.7.1988-31.7.1988 tarihinde tespiti yapılarak kooperatifin inşaatlarının maliyet hesaplarının yapıldığını, 24.12.1988 tarihinde kooperatife sonuçları ile ilgili tüm hesap ve neticeleri verildiği halde yapılan inşaat maliyet hesapları ücretinin gönderilen ihtarlara rağmen ödeme yapılmaması üzerine ... 4. İcra Müdürlüğünün 1991/1466 E. sayılı dosyası ile takibe itiraz edilmemesi üzerine takibin kesinleştiğini, bu arada değişen kooperatif yönetimi tarafından ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1993/613 E. sayılı dosyası ile açılan menfi tespit davasında mahkemece alacağın 24.955.613 TL (24,96 YTL) asıl alacak ve asıl alacağa % 30 kanuni faize karar verildiğini, ... 6. İcra Müdürlüğü"nün 1996/213 E. sayılı dosyası ile takip başlattığını, her iki takip dosyasında talep edilen alacağın ancak aradan 10 yıl geçtikten sonra 1998 Temmuz ayında tahsil edilebildiğini, davalının borcu vadesinde ödememesi nedeniyle munzam zararının oluştuğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 7.055,04 TL’nin faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 710,60 TL’nin ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davacı temyizi yönünden; dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalı temyizi yönünden; 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 2. bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, aşağıda dökümü yazılı 6,70 TL kalan harcın davacıdan alınmasına, peşin alınan 48,54 TL harcın istek halinde davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.