5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/5270 Esas 2021/14059 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5270
Karar No: 2021/14059
Karar Tarihi: 01.11.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/5270 Esas 2021/14059 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme, sanıkların 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan beraat kararı verdi. Ancak, katılan İdare'nin temyiz talebi üzerine yapılan incelemede, sanıkların suç tarihinde yürürlükte olan kanun maddelerine göre değil, yürürlükte olmayan kanun maddelerine göre hüküm verildiği tespit edildi. Bu nedenle, sanıkların temyiz itirazları yerinde görüldü ve hüküm bozuldu.
Sanıkların lehine olan 7242 sayılı Yasa'nın 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun'un 3/22. maddesine eklenen hüküm ve etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale gelmesine ilişkin düzenlemeler göz önünde bulundurularak, ilgili yasal koşulların oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapılması gerektiği belirtildi. Suça konu olan eşyaların, 5607 sayılı Kanun'un 13/1. maddesi yollamasıyla TCK'nın 54/4. maddesi gereğince müsaderesinin gerekli olduğu ifade edildi.
Ayrıca, suç tarihine ilişkin gerekçeli kararda yanlışlık olduğu ve ilgili TCK maddelerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı.
Kanun maddeleri: 5607 sayılı Kanun'un 3/5. ve 3/10. maddeleri ve fıkraları, 3

7. Ceza Dairesi 2019/5270 E. , 2021/14059 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Katılan ... İdaresi vekilinin temyiz talebinin sanık ... hakkında verilen beraat kararına yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan ... İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
II) Sanıklar ... ve ..."un temyiz talebinin incelenmesinde,
Sanıklar hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. ve 3/10. madde ve fıkraları gereğince uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden suç tarihinde yürürlükte bulunmayan 6455 sayılı Yasanın 3/18. maddesi gereğince yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabule göre de,
1. Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanıklar lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2. Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin "11.11.2014" yerine "19.10.2014" olarak yazılması,
3. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4. Suça konu eşyanın 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollamasıyla TCK"nun 54/4. maddesi gereğince müsaderesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01.11.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.