Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4769 Esas 2020/2476 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4769
Karar No: 2020/2476
Karar Tarihi: 20.02.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4769 Esas 2020/2476 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, oto kiralama işi yapan başvurudan kiraladığı aracı, kira süresi sona erdiği halde iade etmeyerek güveni kötüye kullandığı iddiasıyla Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandığı belirtiliyor. Mahkeme, sanığın suçunu sabit görerek tck'nın 155/1, 52/2-4, 58/6 ve 53. maddeleri kapsamında mahkumiyetine karar veriyor. Dairenın bozma içerikli ilamı üzerine görülen yeniden yargılamada, sanığın uzlaşmaya gidilmesi ve tekerrür hükümlerinin infaz aşamasında sokulmasına gerek olmadığına dair temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanıyor. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanıyor:
- TCK'nın 155/1 maddesi: \"Bir suçu gizlemek veya başkasına yüklemek amacıyla veya herhangi bir kanuni yükümlülüğe uymamak, zarar vermek maksadıyla veya sahtecilik amacıyla resmi bir belgenin düzenlenmesine, gerçeğe aykırı bir belge kullanılmasına, resmi bir belgenin amacı dışında kullanılmasına sebep olan kamu görevlisine, altı aydan iki yıla kadar hapis cezası verilir.\"
- TCK'nın 52/2-4 maddeleri: \"Bir kişinin malvarlığına zarar verme veya toplum yararına tahrip veya değiştirmeye, bir kamu kurumunun veya kuruluşunun faaliyetleri sonucu ortaya çıkan maddi veya manevi çıkarları elde etmeye yönelik olarak veya doğrudan doğruya bir kimsenin veya bir kamu kuruluşunun malvarlığına zarar vermek suretiyle dolandırıcılık, üç yıldan on yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\"
- TCK'nın 58/6 maddesi: \"Bu Kanuna göre cezalandırılabilen bir suçtan dolayı haklarında davaya yer olmadığına veya beraatlerine karar verilenler,

15. Ceza Dairesi 2018/4769 E. , 2020/2476 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 52/2-4, 58/6 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında suç tarihi olarak, kira sözleşmesinin uzatıldığı 17/06/2011 tarihi yerine, 2011 yılı yazılmış ise de bu hususun mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Dairemizin bozma içerikli ilamı üzerine, dosyanın yerel mahkemece uzlaştırma bürosuna gönderildiği, ancak taraflar arasında uzlaşma sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, oto kiralama işi yapan katılandan kiraladığı aracın, kira süresi sona erdiği halde, aracı katılana iade etmeyip uhdesinde tutarak yarar sağladığı, bu suretle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunmaları, katılan ve tanık beyanları, kira sözleşmesi, kolluk tutanakları, uzlaştırma raporu ve tüm dosya kapsamına göre; atılı suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmakla, bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Hükümden önce 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlar"da Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri düzenlenmiş ve sanığın tekerrüre esas alınan Silifke 23. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2008/185 Esas, 2008/365 karar sayılı ilamına konu dolandırıcılık suçunun uzlaşma kapsamında bulunması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın uzlaşmaya ve hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 20/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.