Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/1719 Esas 2018/5558 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ...Ticaret Merkezi A.Ş. vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Tüketici Mahkemesinden verilen 21/11/2017 gün ve 2013/462-2017/1459 sayılı hükmün davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacı, davalı şirkete ait alışveriş merkezinin otoparkında 6.8.2009 tarihinde aracının camının kırılarak 3.000,00 TL değerindeki eşyaların çalındığını, olay nedeniyle maddi ve manevi zarara uğradığını, zararın davalının kusuru ve ihmali davranışı sonucu meydana geldiğini ileri sürerek, 3.000,00 TL maddi tazminat ile 5.000,00.TL manevi tazminatın davalıdan faizi ile birlikte tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, manevi tazminat talebinin reddine, maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.123,90 TL’nın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2017 tarihinden itibaren 2.2.84,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen miktar 2.123,90 TL olup karar tarihi (21.11.2017) itibariyle 2.284,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.