5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34200 Esas 2020/6283 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/34200
Karar No: 2020/6283
Karar Tarihi: 10.06.2020

5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34200 Esas 2020/6283 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir davada sanık, 5607 sayılı Kanuna Aykırılık suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz isteği reddedilen kararın, eski hale getirme talebi ile ilgili işlemleri Yargıtayca karara bağlanacağından ve Tebligat Kanunu'na uygun tebliğ yapılmadığından dolayı hüküm bozulmuştur. Ayrıca, 7242 sayılı Kanun'un 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasa'nın 3/22. maddesine eklenen \"Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.\" şeklindeki düzenleme sanık lehine hükümler içermektedir. Bu nedenle, yerel mahkemenin yasal koşullarının oluşup oluşmadığını saptaması gerekmektedir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5271 sayılı CMK'nin 42/1. maddesi, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, 5607 sayılı Kanun'un 3/22. ve 5/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 7. maddesi, 7242 sayılı Kanun'un 63. maddesi ve 5607 sayılı Kanun'a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası.

19. Ceza Dairesi 2019/34200 E. , 2020/6283 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, sanık müdafisinin 09.10.2015 havale tarihli dilekçe ile eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunması üzerine mahkeme tarafından talebin reddine karar verilmiş ise de, temyiz talebi ile birlikte yapılan eski hale getirme talebi 5271 sayılı CMK"nin 42/1. maddesi gereğince Yargıtayca karara bağlanacağından, yerel mahkemenin, 15.10.2015 gün ve 2013/923 Esas, 2015/84 Karar sayılı Ek kararı kaldırılarak, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesi hükmü nazara alındığında, sanığın aynı zamanda MERNİS adresi de olan ve kovuşturma aşamasındaki savunmasında bildirdiği adrese öncelikle Tebligat Kanunu’nun 10. ve 21/1. maddelerine uygun tebligat çıkartılarak, tebliğ yapılamaması halinde aynı adrese “MERNİS” ibareli tebligat çıkartılması gerekirken doğrudan sanığın MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebligatının usulsüz olduğu cihetle öğrenme üzerine sanık müdafisinin temyiz talebinin süresinde yapıldığı kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"nın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasa’nın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasa"nın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasa’nın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 10/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.