Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/922 Esas 2018/5472 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 05/12/2012 gününde verilen dilekçe ile İİK"nın 5. maddesi uyarınca maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 12/05/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve katılma yolu ile davalı vekili yargılama giderlerine yönelik olarak süresi içinde istenilmekle, temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, İİK"nın 5. maddesi uyarınca icra memurunun kusurundan kaynaklanan maddi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve katılma yolu ile davalı vekili tarafından yargılama giderine ilişkin olarak temyiz edilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 323. maddesinde yargılama giderlerinin nelerden ibaret olduğu açıkça sayılmış; yargılama giderlerinden sorumluluğu düzenleyen 326. maddesinde ise Kanunda yazılı haller dışında yargılama giderlerinin aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verileceği düzenlenmiştir.
Dosya kapsamından; davalının bilirkişi deliline dayanması nedeniyle HMK"nın 324. maddesi kapsamında davalı vekili tarafından toplam 750 TL delil avansı yatırıldığı, yatırılan bu delil avansının bilirkişi giderleri için kullanıldığı, kullanılan bu miktar hakkında herhangi bir hüküm kurulmadığı anlaşılmıştır. Davalı tarafından yatırılan bu avans HMK"nın 323. maddesi kapsamında yargılama gideridir. Bu giderin aynı kanunun 326. maddesi gereğince aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilmesi gerekmektedir. Yerel mahkemece açıklanan yönler gözetilmeyerek davalı tarafından yapılan bu masrafın yargılama gideri kapsamında değerlendirilmemesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekirse de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/7 maddesi gereğince kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle; hükme "gider avansından kullanılmayan kısmın davacıya iadesine" satırından sonra gelmek üzere bir bent ilave edilerek "Davalı tarafından yapılan 750 TL yargılama giderinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine" biçimindeki cümlenin yazılmasına, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının davacıya yükletilmesine 18/09/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.