Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/928 Esas 2018/5531 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/928
Karar No: 2018/5531
Karar Tarihi: 10.05.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/928 Esas 2018/5531 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı şirketin mağazasında İphone 4 cep telefonunu bıraktığını ancak mağazada kamera olmadığı için telefonunun çalındığını iddia ederek 2.000 TL maddi tazminat ve 2.000 TL manevi tazminat istemiş. Mahkeme, manevi tazminat talebini reddederken, maddi tazminat talebini kısmen kabul ederek davalıdan 1.000 TL tazminatın faiziyle birlikte davacıya ödenmesine karar vermiş. Davalı tarafından temyiz edilen 1.000 TL'lik miktar, kanundaki parasal sınırı (2.080 TL) geçmediği için temyiz hakkı bulunmadığına hükmedilmiş ve temyiz dilekçesi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 14.7.2004 tarihli 5219 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2 maddesi
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi

13. Hukuk Dairesi 2018/928 E. , 2018/5531 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... Hazır Giyim San. Ve Tic. A.Ş. vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 6. Tüketici Mahkemesinden verilen 09/07/2015 gün ve 2014/390-2015/1205 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, 25.09.2011 tarihinde davalı şirkete ait mağazaya alışveriş yapmak için gittiğini, alışveriş sırasında İphone 4 marka cep telefonunu sehpanın üzerine bıraktığı telefonun yapılan tüm araştırmalara rağmen bulunamadığını, mağazada kamera olmadığını, davalının gerekli önlemi almayarak telefonunun çalınmasına sebebiyet verdiğinden zararı karşılamakla yükümlü olduğunu ileri sürerek 2.000,00 TL maddi tazminat ile 2.000,00 TL manevi tazminatın faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, manevi tazminat talebinin reddine, maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.000,00 TL’nın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen miktar 1.000,00 TL olup, karar tarihi (9.7.2015) itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.