Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/13822 Esas 2017/3905 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne ilişkin olarak verilen hükmün temyiz edilmeksizin kesinleşmesi mahkemenin 09/03/2015 tarihli ek kararı ile tavzih kararı verilmesi bu ek kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı arasında 2008 yılından bu yana süre gelen ticari ilişki sebebiyle davalıya emtia satıldığını, bakım-onarım hizmeti verildiğini ve hizmet sebebiyle müvekkili şirketin davalıdan 118.365,13 TL alacak hakkı doğduğunu, alacağın tahsili için yapılan görüşmelerin sonuçsuz kaldığını beyan ederek, dava konusu alacağın temerrüt tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu borcu kabul ettiklerini, ancak borç inkar edilmediğinden bütçe imkanlarına göre ödenebildiğini,davacının dava açmakta hukuki menfaati olmadığını savunarak, davanın usulden reddini istemiştir.
Mahkemece, davalının davayı kabul ettiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, karar temyiz edilmeksizin kesinleşmiş, mahkemenin 09/03/2015 tarihli ek kararı ile, ilamın başlık kısmındaki dava tarihinin 02/05/2013 olarak, hüküm kısmının 4.maddesinin ise “alınması gereken 8.085,52 TL nispi karar harcında, peşin alınan harcın mahsubuna,6.4064,12 TL harcın davalıdan alınıp hazineye gelir kaydedilmesi “ şeklinde tavzihine karar verilmiş, bu ek karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK.’nın 305/2. maddesinde “hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar tavzih yolu ile sınırlandırılamaz,genişletilemez ve değiştirilemez” denilmektedir. Somut olayda anılan Yasa hükmüne aykırı şekilde hüküm fıkrasının harçla ilgili bölümünde harç sorumluluğunun değiştirilmesine yol açacak şekilde tavzih kararı verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle ek kararın BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 17/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.