Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/5487 Esas 2019/6089 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki davanın Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek bozmaya uyularak verilen 08/05/2018 tarih ve 2018/287 sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından davalı şirketin dava dışı bankada bulunan hesabına 12.08.2014 tarihinde 375.000,00 TL yatırıldığını, davalı şirketten noter ihtarnamesi ile bu bedelin istenmesine rağmen paranın iade edilmediğini ileri sürerek, davalının hesabına yatırılan 375.000 TL"nin 30.000 TL"sinin 12.08.2014 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalıvekili, davacı ile müvekkili arasında herhangi bir ticari ilişkinin olmadığını, davacının müvekkil şirkete bağlı Özkaymak Şirketler Grubu"na ait Krom Magnezit A.Ş"de müdür olarak çalıştığını ve bu şirketi dolandırdığını, davacının müvekkili şirkete borç vermesinin hayatın ve ticaretin olağan akışına aykırı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalının dava dışı bankada bulunan hesabına 375.000,00 TL yatırdığını beyan ederek şimdilik 30.000,00 TL"nin tahsilini talep ettiği, alınan mali müşavir bilirkişi raporuna göre söz konusu paranın davalı şirket defterlerinde kasadan bankaya yatan işlemi şeklinde kayıtlı olduğu, davacı ile davalı şirket arasında herhangi bir borç alacak kaydının bulunmadığı, davacının davalıya borç verdiğini yazılı delillerle kanıtlamak zorunda olduğu, davacının yazılı delil sunmadığı gibi yemin teklifinde de bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve davalının, dava konusu paranın davacı aracılığıyla bankaya yatırıldığına ilişkin savunmasını kendi defterleri ile usulü dairesinde ispatlamış olmasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.