Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2015/17538 Esas 2017/6296 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İcra Emrine İtiraz


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Takip borçlusu İcra Mahkemesi"ne başvurusunda meskeniyet şikayetinde bulunmuş, mahkemece yapılan yargılama sonucunda şikayetin kabulü ile taşınmaz üzerine konulan haczin kaldırılmasına karar verilmiş, hüküm alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonucunda; ""....bilirkişilerden ek rapor alınarak, borçlunun taşınmazın bulunduğu şehrin daha mütevazi bir yerinde, haline münasip evi alabileceği değerin tespitinden sonra, haline münasip evi alabileceği miktar, mahcuzun değerinden az ise mahcuzun satılarak, borçlunun haline münasip ev alması için gerekli bedelin kendisine, artanın alacaklıya ödenmesine, satışın borçlunun haline münasip ev alabileceği miktardan az olmamak üzere yapılmasına karar verilmesi gerektiği.......""" gerekçesi ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir. İcra Mahkemesi"nce bozma ilamına uyulmasına karar verildikten sonra bilirkişiden alınan 07.11.2014 tarihli ek raporda bilirkişinin, haline münasip ev değerini 150.000,00 TL ve taşınmazın değerini 170.000,00 TL olarak belirlediği ve mahkemece, taşınmazın takdir edilen değer üzerinden satılması durumunda geri kalan miktar üzerinden borçlunun haline münasip başka bir ev alması mümkün olmadığı gerekçesi ile meskeniyet iddiasının kabulüne karar verildiği görülmektedir. Mahkemeye ibraz edilen ek rapor bozma ilamı kapsamında ve bozmada belirtilen kriterlere uygun olmadığı gibi denetime de elverişli değildir. Bilirkişi tarafından borçlunun zorunlu ikametgah ihtiyacını karşılayacak miktarın belirlenmesi gerekir. Borçlunun haline münasip ev değeri belirlenirken aynı semtte oturması gerekli olmayıp daha mütevazi başka bir semtte ve daha mütevazi bir evde oturması mümkün olduğu değerlendirilerek tespit yapılması gerekir. Anılan eksiklik Yargıtay denetimine elverişli yeni bir bilirkişi incelemesi ile giderilmelidir. Bu nedenle eksik inceleme ile yazılı şekilde sonuca gidilmesi isabetsiz olduğundan mahkeme kararının yeniden bozulması yoluna gidilmiştir.

Kabule göre de, borçlunun zorunlu ikametgah ihtiyacını karşılayacak bedel belirlendikten sonra taşınmazın bu bedelden aşağı olmamak üzere satılmasına karar verilip, kalan kısmın davalı alacaklıya verilmesine karar verilmesi gerekir. Farklı kabul ve değerlendirmelerle yazılı şekilde sonuca gidilmesi doğru değildir.
SONUÇ:Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile Mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366. ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 26.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.