MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

I- Sanık hakkında 2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçları ile defter ve belge gizleme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde ;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK’nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş, sanık hakkında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan hükümlerde tekerrüre esas alınan kararın Kayseri 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2005/120 Esas sayılı kararı olmasına karşın, gerekçeli kararda Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2005/120 Esas sayılı olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA,
II- Sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde ;
1- Sanık hakkında "2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçundan açılan kamu davasında; sanığın yetkilisi olduğu Du-yar İş Mak. Yedek Parça İnş. Malz. Ltd. Şti.’nin 31.12.2010 tarihinde terkin edilmiş olduğu, 2011 yılında KDV beyannamesi ve Bs formu vermediği, ... isimli mükellefin 2011 Nisan ayında, sanığın şirketinden 5.050 TL tutarında bir adet fatura aldığını bildirdiği, bunun dışında sanığın 2011 yılında fatura düzenlediğine dair başka delil bulunmadığının anlaşılması karşısında; suça konu faturayı aldığını beyan eden ... isimli mükellefin defter ve belgelerinde karşıt inceleme yapılması, sanıktan fatura alıp almadığının tespit edilmesi, gerektiğinde ... isimli mükellefin tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılıp CMK 48 maddesi gereğince çekinme hakkı da hatırlatılarak ve suça konu faturayı ne şekilde ve kimden temin ettiğinin sorulması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre de :
a) 2011 takvim yılı Ba formlarına göre tek fatura düzenlediği anlaşılan sanık hakkında TCK 43/1 maddesi uyarınca artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayini yasaya aykırı,
b) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 07.04.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.