Zimmet - görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/14605 Esas 2015/8197 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/14605
Karar No: 2015/8197
Karar Tarihi: 12.03.2015

Zimmet - görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/14605 Esas 2015/8197 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilerek incelenmiştir. Zimmet ve görevi kötüye kullanma suçlarından bahsedilmekte ve Hazine'nin sadece zimmet suçuyla ilgili olarak katılma talebi kabul edilmektedir. Görevi kötüye kullanma suçundan doğrudan zarar görmeyen Hazine'nin temyiz istemi ise reddedilmiştir. Sanıkların zamanında beraat etmeleri ise doğru bulunmuştur. Ancak, bir sanığın eksik ceza tayin edilmesi ve diğerinin hak yoksunluğuna karar verilmemesi kanuna aykırı bulunmuş ve karar bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: CMK'nın 260/1, 3628 sayılı Yasanın 18, 5320 sayılı yasanın 8/1, 1412 sayılı CMUK'ın 317, TCK'nın 43/1, 53/1-d ve 53/5.

5. Ceza Dairesi 2013/14605 E. , 2015/8197 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2013/310299
MAHKEMESİ : İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 05/04/2011
NUMARASI : 2005/111 Esas, 2011/128 Karar
SUÇ : Zimmet, görevi kötüye kullanma

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
CMK"nın 260/1. maddesine göre zimmet suçundan katılan sıfatını alabilecek surette zarar görmüş olan Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükümlerin vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında 3628 sayılı Yasanın 18. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sadece bu suç yönünden katılma talebinin KABULÜNE, yine görevi kötüye kullanma suçunun mahiyetine göre doğrudan zarar görmesi söz konusu olmayan, bu nedenle hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığı anlaşılan Hazinenin bu suçtan kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin zimmet suçundan verilen beraat ve mahkumiyet hükümleri yönünden katılan Hazine vekili ile sanık M.. K.."nın mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarıyla sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklar M.. Y.., S.. Ü.. ve T.. Y.. haklarında zimmet suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle sanıklar haklarında verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan katılan Hazine vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık M.. K.. hakkında zimmet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Zimmete konu eylemleri bir suç işleme kararının icrası kapsamında, farklı tarihlerde gerçekleştiren sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini,
Suçu TCK"nın 53/1-d maddesindeki yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle işleyen sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmemesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekili ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.