Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2017/5620 Esas 2018/3749 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/2 maddesinde ""Birinci fıkranın (a) bendindeki kararlarda alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, kırk bin Türk Liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırk bin Türk Lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir "" denilmektedir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi 02.12.2016-31.12.2016 tarihleri arasında 40.000 TL, 01.01.2017-31.12.2017 tarihleri arasında 41.530,00-TL, 01.01.2018 tarihinden sonra verilen kararlar için 47.530,00 TL"dir.
Dava dilekçesi ile davacı tarafın fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 1.000,00 TL, ıslah dilekçesi ile 35.000,00-TL maddi ve 30.000,00 TL manevi tazminat talebinde bulunduğu, mahkemece verilen 09.11.2016 tarihli kararda maddi tazminat isteminin kısmen kabulü ile 26.491,00-TL, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulü ile 10.000,00 TL’ye hükmedildiği, davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesince verilen 06.07.2017 tarihli kararda davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği ve bu kararın davalı vekilince temyize getirildiği anlaşılmakla, hükmedilen tazminat miktarlarının karar tarihi itibariyle ayrı ayrı 41.530,00 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.
O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davalı vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı H.M.K."nun 362/1-a ve (2), 366 ve 352. maddeleri uyarınca reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin, temyiz edilen miktar temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 12/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.