Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2009/40010 Esas 2012/4488 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

DAVA : Davacı, ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı temsilcisi tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı davalı işyerinde gece bekçisi olarak çalışmakta olan davacı işçi, 2000 yılına kadar yılda 10-11 ay çalışmasına ve kıdem sıralamasında daha üst sıralarda olmasına rağmen, isimlerini verdiği işçilerin kendisinden daha fazla süreli çalıştırıldığını, kendisini ise 2001 yılı ile emekli olduğu 14.8.2003 tarihleri arasında yılda 4 ayla 2 ay 10 gün arasında çalıştığını belirterek, bu yıllarda 11 ay çalışması gerektiğinden çalışmadığı süreye ilişkin ücret, ilave tediye, ikramiye ve yemek yardımı isteklerinde bulunmuştur.
Davalı davaya cevap vermemiş, davalı temsilcisi duruşmada davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davalı işyerinde geçici mevsimlik işçi olarak çalışan davacının aynı statü ve kıdemdeki işçilere göre eksik çalıştırıldığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı temsilcisi tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı davasını işyerinde uygulanmakta olan TİS.in 39/a maddesine dayanarak açmıştır. Anılan madde de işyerinde projenin tamamlanması, işin azalması vs.gibi nedenlerle işçi çıkarılabileceği, bu şekil çıkarmalarda 6 ay geçmeden yeni işçi alınamayacağı düzenlendikten sonra,
Kısmi işçi çıkarmalarda ehliyet ve hizmet süresinin nazara alınacağı, bunlar eşit olduğunda ilk giren son çıkar ilkesinin uygulanacağı yazılıdır.
Dosyada belirtilen yıllarda kısmi çalışma yapılan işlerin neler olduğu, davacının kıdeminde ve ehliyetinde kaç kişi olduğu ve belirtilen yıllarda bu işçilerin ne kadar süre ile çalıştığına ilişkin hiçbir delil mevcut değildir.
Diğer taraftan anılan TİS de belirtilen hizmet süresi ve ehliyete riayet edilmeden işçi çıkarılması halinde bir ücret ya da tazminat ödeneceği de öngörülmüş değildir.
1475 sayılı İş Kanunun 26, 4857 sayılı İş Kanunun 32. Maddesine göre ücret; bir iş karşılığı ödenen bir bedeldir. Davacının çalışmadığı süre için ücret ve ekleri olan diğer alacakları hak etmesi söz konusu olmayacağından davanın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.