Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1528 Esas 2018/3742 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1528
Karar No: 2018/3742
Karar Tarihi: 12.04.2018

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1528 Esas 2018/3742 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, kesinlik sınırının miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar için geçerli olduğunu ve bu sınırın kamu düzeni ile ilgili olduğunu belirtmektedir. Bölge Adliye Mahkemesi kararları için kesinlik sınırı ise karar tarihine ve miktarına göre değişmektedir. Dosyadaki dava, iptali istenen ödeme emirlerinin toplam miktarının 1.672,74 TL olduğu ve temyize konu edilen ödeme emrinin 41.530,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığı belirtilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi’nin kesin hüküm verdiği için istinaf dilekçesinin redd edildiği ifade edilmiştir. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddedilmesine ve dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-(a), 366. ve 352. maddeleri kararda açıklamaya yer verilmektedir.

21. Hukuk Dairesi 2018/1528 E. , 2018/3742 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş)Mahkemesi

Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi 02.12.2016-31.12.2016 tarihleri arasında 40.000 TL, 01.01.2017-31.12.2017 tarihleri arasında 41.530,00-TL, 01.01.2018 tarihinden sonra verilen karar için 47.530,00 TL"dir.
Dosya içeriğine göre dava konusu iptali istenen 3 adet ödeme emri toplam miktarı 1.672,74- TL’dir.
Dosya içeriğine göre temyize konu edilen ödeme emri miktarı Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi itibari ile 41.530,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığı gibi, Bölge Adliye Mahkemesince hükmün miktar itibariyle kesinliği nedeniyle istinaf dilekçesinin reddine kesin olarak karar verildiği anlaşılmaktadır.
O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davacı vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı H.M.K."nun 362/1-a, 366. ve 352. maddeleri uyarınca reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, temyiz edilen miktar temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 12/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.