Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/13029 Esas 2019/5396 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/13029
Karar No: 2019/5396
Karar Tarihi: 02.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/13029 Esas 2019/5396 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekiye ait aracı çalmıştır ve hırsızlık suçu oluşmuştur. Mahkeme, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiş, ancak sanık denetim süresi içinde suç işleyince yeniden hüküm kurulmuştur. Yargıtay kararı temyize tabi tutmuş, çünkü kararda deliller yeterince açık değil ve ceza şahsileştirilmesi yapılmamıştır. Kanunlar arasında çelişki olduğu tespit edilmiştir, bu nedenle uzlaştırma işlemleri yapılmalıdır. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi hırsızlık suçunu tanımlamaktadır. 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesine eklenen alt bentler arasında yer alan hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığını belirtmektedir. TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca, eski ve yeni kanunlar arasında farklılık varsa, lehe olan kanun uygulanır ve infaz edilir. CMK'nın 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 254. maddesi uyarınca, uzlaştırma yapılmalıdır.

13. Ceza Dairesi 2018/13029 E. , 2019/5396 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına kararı verildiği, sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine, duruşma açılıp, yeniden hüküm kurulmuş ise de, temyize, Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün, açıklanmasına karar verilecek yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eylemlerinin ve yüklenen suçların unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle, hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, önceki karara yollama yapılmak suretiyle Anayasa"nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılması,
Kabule göre;
Sanığın, müştekiye ait aracı gündüz vakti üzerinde kontak anahtarı üzerinde takılı vaziyette iken çaldığının iddia ve kabul olunduğu somut olayda; sanığın sübut bulan eylemine uyan TCK"nın 141/1 maddesindeki hırsızlık suçunu oluşturduğu dikkate alınarak yapılan incelemede,
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 02/04/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.