Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2018/5652 Esas 2019/220 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/5652
Karar No: 2019/220
Karar Tarihi: 09.01.2019

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2018/5652 Esas 2019/220 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili temliken tescil ve ikinci kademede tazminat isteminde bulunmuştur. Dava yerel mahkeme tarafından reddedilmiş, bunun üzerine davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur. Ancak, istinaf başvurusu da reddedilmiştir. Dosya değeri ve karara esas alınan miktar, temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz talebi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 341, 361 ve 362. maddeleri.

14. Hukuk Dairesi 2018/5652 E. , 2019/220 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi

Davacı vekili tarafından, 04.01.2017 tarihinde verilen dilekçeyle temliken tescil, ikinci kademede tazminat talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 16.05.2018 tarihli hükmün ... Bölge Adliye Mahkemesince istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. ... Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.

-KARAR-

Dava temliken tescil, ikinci kademede tazminat istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nin 341. maddesinde istinaf yoluna başvurabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 34.953,88TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK"nin 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, dosyanın MAHALLİ MAHKEMEYE iadesine, 09.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.