Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/18328 Esas 2017/3860 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/18328
Karar No: 2017/3860
Karar Tarihi: 17.05.2017

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/18328 Esas 2017/3860 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, yanlışlıkla davalının hesabına 30.000 TL gönderdiği parayı iade etmediği gerekçesiyle dava açmıştır. Davalı ise taraflar arasında imzalanan sözleşmeye aykırı davranmanın cezai şart ödemesi gerektiğini, bu parayı cezai şart olarak aldığını savunmuştur. Mahkeme, ispat külfetinin davalıda olduğunu belirterek davalının iddiasını yazılı delillerle kanıtlaması gerektiğini belirtmiştir. Davalı tarafın delil sunamaması üzerine davanın reddine karar verilmiş ancak temyiz itirazları üzerine Yargıtay bu kararı bozmuştur. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 39. maddesi gereğince uyuşmazlığın değerlendirilmesi gerektiği, davacının ispat etmek zorunda olmadığı, davacının iddiasının delillendirilmesi gerekiyordu. Karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 39. maddesi.

19. Hukuk Dairesi 2016/18328 E. , 2017/3860 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmiştir. Belli günde davacı vek. Av. ... ile davalı vek. Av. ..."in gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkilinin 11.07.2013 tarihinde davalının hesabına internet bankacılığı aracılığıyla yanlışlıkla 30.000,00 TL gönderdiğini, gönderilen havalenin açıklama kısmında "Yakıt Bedeli" yazdığını, davalıya ihtarname ile bildirildiği halde paranın iade edilmediğini ileri sürerek 30.000,00 TL"nin davalıdan tahsiline hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında 13.12.2014 tarihli 5 yıl süreli akaryakıt bayilik sözleşmesi imzalandığını, davacının mal alımına ilişkin taahhüdüne uymadığını, müvekkilinin cezai şart alacağı oluştuğunu, davacının cezai şarta ilişkin 30.000,00 TL ödeme yaptığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, davacının 30.000,00 TL"yi hiçbir borcu bulunmamasına karşın yanlışlıkla gönderdiğini iddia etmesine rağmen bu iddiasını ispat edecek bir delil sunamadığı, davacının davasını ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 11.07.2013 tarihinde davalıya havale yoluyla gönderilen paranın hataya dayandığını ileri sürerek dava açmış, davalı ise cevabında taraflar arasında ticari ilişki bulunduğunu, davacının sözleşmeye aykırı davranması nedeniyle cezai şart ödemesi gerektiğini, gönderilen havalenin cezai şart olarak kararlaştırılan bedel olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Havale dekontunda "Yakıt Bedeli" şerhi bulunmaktadır. Davalı ise gönderilen paranın cezai şart olduğunu savunmaktadır. Bu durumda somut olayda ispat külfeti davalı taraftadır. Davalı bu yöndeki savunmasını yazılı delillerle kanıtlamakla yükümlüdür. Davacının aynı gün 6 dakika arayla davadışı ... ... Oil Petrol Ticaret A....ne de aynı miktarda havale yapması hata iddiasının kanıtı olarak değerlendirilmelidir. O halde mahkemece 6098 sayılı TBK"nun 39. maddesi hükmüne dayanan davada uyuşmazlığın bu ilkeler çerçevesinde değerlendirilip çözümlenmesi gerekirken ispat yükünün tayininde yanılgıya düşülerek eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, vekili Yargıtay duruşmasında hazır bulunan davacı yararına takdir edilen 1.480,00-TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, peşin harcın istek halinde iadesine, 17/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.