MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 26/02/2018 tarih ve 2017/615-2018/150 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan iki ayrı kredi kullandığını, bankanın dosya masrafı adı altında müvekkilinden 2.125,00-TL ve 913,09-TL olmak üzere toplam 3.038,09-TL tahsil ettiğini, alınan ücretlerin yasal olmadığını ve dayanak sözleşme hükümlerinin haksız şart niteliğinde olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile müvekkilinden tahsil edilen ve yargılama sonunda belirlenecek miktarın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının kullanmış olduğu konut kredisi ile ilgili olarak alınan ücretlerin yasal olup iadesinin hukuka aykırı olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda; davacıya kullandırılan kredinin tüketici kredisi niteliğinde olduğu ve davalı bankanın sadece zorunlu masrafları tüketiciden talep edebileceği, davalı banka tarafından yapılan kesintinin zorunlu masraf olduğuna ilişkin belge ibraz edilmediği, dolayısıyla davacıdan yapılan 3.038,09-TL masraf kesintisinin sözleşmesel olmadığı ve yasal dayanağının bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile 3.038,09-TL"nin dava tarihi olan 29.11.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, genel kredi sözleşmesi kapsamında kullandırılan ticari kredi nedeniyle tahsil edilen komisyon ücretinin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece kredinin tüketici kredisi olarak yorumlanması doğru değil ise de, karar sonucu itibariyle yerinde olduğundan, mahkemece verilen kararın yazılı değişik bu gerekçe ile onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 168,53 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 01/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.