Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2011/535 Esas 2011/23327 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/535
Karar No: 2011/23327

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2011/535 Esas 2011/23327 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Boşanma davası açan davacı, eşi tarafından fiziksel şiddet görüp, birlik görevlerinin yerine getirilmediği ve birlikte yaşamaktan kaçındığı gerekçesiyle boşanma istemişti. Mahkeme, yapılan soruşturma ve toplanan delillere dayanarak bu iddiaları kabul etti ve taraflar arasında geçimsizlik olduğuna karar verdi. Ancak, mahkeme yetersiz gerekçelerle davanın reddedilmesine karar verdiği için karar temyize götürüldü. Temyiz sonucu, boşanmaya karar verilmesi gerektiği kararlaştırıldı. Ayrıca, dava tarihinden geçerli olmak üzere kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakası verilmesi gerektiği belirtildi. Kanuni hükümler ise şöyle: Türk Medeni Kanununun 166/1, 185/2, 185/3, 186/1, 186/3, 215, 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267 maddeleri.

2. Hukuk Dairesi 2011/535 E. , 2011/23327 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çay Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :4.11.2010
NUMARASI :Esas no:2009/359 Karar no:2010/287

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Yapılan soruşturma, toplanan delillerle davalı kocanın eşine fiziksel şiddet uyguladığı, birlik görevlerini yerine getirmediği, eşini baba evine bırakıp birlikte yaşamaktan kaçındığı anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK.md. 166/1)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.
2-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK. md.186/1) geçimine, (TMK md.185/3) malların yönetimine (TMK. md. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK.md.185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (re"sen) almak zorundadır (TMK.md.169). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.SONUÇ:Temyize konu hükmün yukarıda 1. ve 2. bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine,işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 22.12.2011 (prş)