Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/1093 Esas 2019/5345 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1093
Karar No: 2019/5345
Karar Tarihi: 02.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/1093 Esas 2019/5345 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık müştekinin telefonunu çaldıktan sonra suça konu aracı da çalması şeklindeki eylemi tek bir hırsızlık suçu olarak kabul edilmiştir. Trabzon 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2018/503 Esas sayılı dosyası ile temyize konu dosya birleştirilmemiş olsa da, söz konusu dava aynı eylem nedeniyle açıldığından reddedilmiştir. Dosya ve duruşma tutanakları incelenerek suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiş ve diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak, sanık müştekiye ait aracı müştekiden habersizce ve yanıltarak anahtarı alıp çalması şeklindeki eyleminin TCK'nın 142/2-d maddesindeki suçu oluşturacağı gözetilmemiş ve kısmi iade hususunda mağdurun muvafakati alınmaksızın sanık hakkında TCK'nın 168/2. maddesi uygulanmıştır. Ayrıca, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmamış ve bu durumun kazanılmış hak teşkil ettiği de gözetilmemiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: TCK'nın 142/2-d, 168/1-4, 168/2, 58. maddeleri.

13. Ceza Dairesi 2019/1093 E. , 2019/5345 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın müştekin telefonunu çalmasından hemen sonra suça konu aracını da çalması şeklindeki eyleminin tek bir hırsızlık suçunu oluşturduğu, sanık hakkında müştekin telefonunu çalmasından dolayı Trabzon 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/503 Esas sayılı dosyası ile temyize konu dosya birleştirilmemiş ise de söz konusu 2018/503 Esas sayılı dosyada aynı eylem nedeniyle dava açıldığından davanın reddine karar verildiği anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Sanığın müştekiye ait aracı müştekiden habersizce ve aracın ve anahtarının bulunduğu otopark görevlilerini yanıltarak anahtarı alıp aracı çalması şeklindeki eyleminin TCK"nın 142/2-d maddesindeki suçu oluşturacağı gözetilmeyerek yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Sanık yakalandıktan sonra suça konu aracın yerini söyleyerek müştekiye iadesini sağladığının anlaşılması karşısında, müştekiye kısmi iade nedeniyle ceza indirimine muvafakat edip etmediği sorularak, sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/1-4. maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükmünün uygulaması gerektiği gözetilmeyerek kısmi iade hususunda mağdurun muvafakati alınmaksızın sanık hakkında TCK’nın 168/2. maddesinin uygulanmış olması,
3-Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 25.11.2015 tarihli bozma ilamına konu sanık ve o yer Cumhuriyet Savcısının lehe temyiz edilen 14.11.2013 tarihli kararda sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin uygulanmadığı ve aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle bu hususun 1412 Sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, CMUK 326/son gereğince kazanılmış hakkının gözetilmesine 02.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.