MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/07/2017 tarih ve 2016/446 E- 2017/358 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 28/06/2018 tarih ve 2018/91 E- 2018/753 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “TRAFOM GÜVENDE” ibareli markanın tescili için davalı kuruma 2015/58022 numarası ile başvuruda bulunduğunu,YİDK’in 28/09/2016 tarih 2016-M-9280 sayılı nihai kararı ile markanın tescil edilmek istendiği 9. ve 35. sınıfta yer alan bir kısım mal/hizmetlerin 556 sayılı KHK 7/1-a ve c hükümleri uyarınca çıkartılmasına karar verildiğini, “TRAFOM GÜVENDE” ibaresinin soyut ve soyut ayırt edici nitelikte bulunduğunu ileri sürerek TPMK YİDK’in 28/09/2016 tarih 2016-M-9280 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, başvuru konusu markanın kapsamındaki ilgili malların/hizmetlerin “güvenli trafo” veya “güvende trafo” ya da bunu sağlayan bir mal/hizmet olarak algılanmasına neden olacağını, bu ibarenin kaynak gösterme işlevinden yoksun ve tanımlayıcı bir ibare olduğunu, alıcılar nezdinde marka algısı yaratmayacağını, bu nedenle 556 KHK 7/1-a maddesi gereğince reddedilmesinin hukuka uygun olduğunu, markanın redde konu ürünler bakımından vasıf ve özellik belirten doğrudan tanımlayıcı nitelikte zorunlu ve jenerik bir ibare olduğunu, başvuru kapsamından çıkartılan ürünler bakımından ticari kaynak gösterme ve ayırt etme vasfının bulunmadığı, davacının markasının çıkartılan ürünler bakımından tanımlayıcı, doğrudan cins, amaç, işlev ve karakteristik özellik belirttiğini, bu nedenle 556 sayılı KHK 7/1-c maddesi gereğince bir işletmenin tekeline verilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu marka başvurusu kapsamından çıkartılan 09. sınıftaki “Bilim, sanayide ve laboratuvarda kullanım amaçlı olanlar dahil ölçme aletleri, cihazları: tıbbi amaçlı olmayan termometreler, barometreler, ampermetreler, voltmetreler, nem ölçerler, test cihazları. Makine ve cihazların elektroniğinde kullanılan elemanlar: yarı iletkenler, elektronik devreler, entegreler, yongalar (cipler), diyotlar, transistörler, manyetik kafalar, saptırıcılar; elektronik kilitler, fotoseller, elektronik açma kapama
mekanizmaları, algılayıcılar (sensörler). Birim zamandaki tüketim miktarını ölçen sayaçlar ve zaman ayarlayıcıları. Ana fonksiyonu uyarı ve alarm olan cihazlar (taşıt alarmları hariç),” emtialar ile 35. sınıftaki “Müşterilerin malları elverişli bir şekilde görmesi ve satın alması için Bilim, sanayide ve laboratuvarda kullanım amaçlı olanlar dahil ölçme aletleri, cihazları: tıbbi amaçlı olmayan termometreler, barometreler, ampermetreler, voltmetreler, nem ölçerler, test cihazları, Makine ve cihazların elektroniğinde kullanılan elemanlar: yarı iletkenler, elektronik devreler, entegreler, yongalar (cipler), diyotlar, transistörler, manyetik kafalar, saptırıcılar; elektronik kilitler, fotoseller, elektronik açma kapama mekanizmaları, algılayıcılar (sensörler). Birim zamandaki tüketim miktarını ölçen sayaçlar ve zaman ayarlayıcıları. Ana fonksiyonu uyarı ve alarm olan cihazlar (taşıt alarmları hariç) bir araya getirilmesi hizmetleri (belirtilen hizmetler perakende,toptan satış mağazaları, elektronik ortamlar, katalog ve benzeri diğer yöntemler ile sağlanabilir)" hizmetlerin 556 sayılı KHK’nın 5. maddesinde yer alan “soyut ayırt edicilik” özelliğini haiz olduğu ve dolayısıyla başvurunun 7/1-a maddesi kapsamında reddinin isabetli olmadığı, aynı mal ve hizmetlerin ürün ve hizmetlerin vasfı, kalitesi ve değerini belirten türden bir adlandırma olduğu, bu yönü ile davacı tarafından marka başvurusu yapılan “Trafom Güvende” esas unsurlu ibarenin, 556 sayılı KHK’nın 7/1-c maddesi anlamında tescil engelinin bulunduğu, “Trafom Güvende” ibaresini içeren markanın 556 sayılı KHK’nın 8/4 bendi anlamında tanınmış marka olduğunun ispatlanamadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabul kısmen reddi ile YİDK’in 2016-M-9280 sayılı kararın 556 sayılı KHK 7/1-a ve c maddesine dayalı reddedilen mal ve hizmetler dışında kalan mal ve hizmetler yönünden iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı ve davalı vekilleri tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, dava konusu başvurudan sadece ilk derece mahkemesi kararında belirtilen 09. sınıftaki bir kısım mallar ile 35. sınıftaki bir kısım hizmetlerin 556 sayılı KHK."nın 7/1-a ve c maddesi uyarınca çıkarıldığı, anılan mal ve hizmetler dışında başvurudan çıkarılan herhangi bir mal veya hizmet bulunmadığı, dolayısıyla mahkemece hüküm kısmında belirtilen mal ve hizmetlerin dışında kalan mal ve hizmetler yönünden YİDK kararının iptaline karar verilmesinin doğru olmadığı, YİDK kararı 556 sayılı KHK."nın 7/1-a maddesi açısından doğru olmasa da KHK."nın 7/1-c bendi uyarınca doğru olduğu, bu nedenle YİDK kararının iptali isteminin reddi gerektiği, mahkemece davanın yukarıda açıklanan gerekçe ile reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13.07.2017 tarih ve 2016/446 E.-2017/538 K. sayılı kararın kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 01/10/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.