Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4971 Esas 2020/2393 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4971
Karar No: 2020/2393
Karar Tarihi: 19.02.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4971 Esas 2020/2393 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların, katılanı dolandırmak amacıyla demir satacaklarına dair yalan beyanda bulundukları ve anlaşmaya varılan 570.000 TL tutarındaki paranın 128.000 TL'sini peşin aldıktan sonra ortadan kayboldukları iddiasıyla dolandırıcılık suçlamasıyla yargılandığı belirtilmektedir. Sanıkların savunmaları ve katılanın beyanı ile suçun sanıklar tarafından işlendiği sabit olduğu belirtilen kararda, 6763 sayılı kanunun 34. maddesi değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma teklifi yapıldığı ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirtilmektedir. Mahkeme kararının sonunda, sanıkların suçlu olduğuna yönelik hükümlerin temyiz itirazları reddedilerek, verilen hükümlerin onanmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK’nın 157/1, 52/2, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet
- TCK’nın 157/1, 52/2, 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet
- 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları.

15. Ceza Dairesi 2018/4971 E. , 2020/2393 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık ... hakkında TCK’nın 157/1, 52/2, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında 157/1, 52/2, 53,58 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanıklar hakkında verilen mahkumiyet hükümleri, sanıklar ve katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
02/10/2012 gün ve 2011/11-2012/830 sayılı ilk karara karşı, sanıklardan ...’nın temyiz başvurusu süre yönünden reddedilmiş ise de; adı geçen hakkındaki hüküm katılan vekilinin temyiz talebi üzerine diğer sanıklar hakkındaki hükümlerle birlikte bozulduğu halde bu sanık hakkında bozmadan sonra yargılama yapılmaması, mahkemesince giderilmesi mümkün bir eksiklik olarak değerlendirilmiştir.
Sanıklara atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanıkların, katılana demir satacakları hususunda güven telkin ettikleri, 570.000 TL üzerinden anlaştıkları, katılanın peşin olarak 128.000 TL para verdiği sonrasında sanıklara ulaşamadığı bu suretle sanıkların dolandırıcılık suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda; sanıkların savunması, katılan beyanı ile tüm dosya kapsamına göre suçun sanıklar tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılan ve sanıkların temyiz itirazlarının reddi ile hükümlerin ONANMASINA, 19/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.