Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2018/2350 Esas 2019/704 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
KARAR DÜZELTME İSTEYEN : Davalı
Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; kısmen bozulmasına-kısmen onanmasına dair Dairemizin 23.01.2018 gün ve 2017/3045-2018/1039 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2014 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
Mahkemece 02.07.2017 tarihli son kararda davacı erkeğin fiili ayrılık nedenine dayalı boşanma davasının kabulü ile kadın lehine maddi ve manevi tazminata hükmedilmiş, davacı erkeğin temyizi üzerine mahkemece erkeğe yüklenen kusurlu davranışların kadının kişilik haklarını zedeler nitelikte olmadığından kadının manevi tazminat talebinin reddi gerektiğinden bahisle Dairemizce bozulmuş, temyize konu diğer yönlerden ise onanmıştır. Davalı kadın tarafından ise süresi içerisinde karar düzeltme talebinde bulunmuştur. Dairemizce yapılan karar düzeltme incelemesi neticesinde; mahkemece yapılan yargılama ve toplanan delillerden; mahkemeninde kabulünde olduğu üzere erkeğin eşine hakaret ettiği sabit olup ceza davasında gıyapta hakaretin 3 kişiye ihtilat koşulunun gerçekleşmemesi nedeniyle beraat kararı verildiği anlaşılmaktadır. O halde davacı erkeğin mahkemece belirlenen ve gerçekleşen kusurlu davranışları davalı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil edecek niteliktedir. Mahkemece kadın lehine manevi tazminata hükmedilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ne var ki bu hususun ilk incelemede gözden kaçtığı anlaşılmaktadır.
Hal böyle iken davacı erkeğin manevi tazminata yönelik temyiz itirazları yerinde olmadığı gibi, diğer yönlere ilişkin temyiz istemleri de varit değildir. Bu itibarla bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekir, bu sebeple davalı kadının karar düzeltme isteğinin kabulüne Dairemizin 23.01.2017 gün ve 2017/3045 esas, 2018/1039 sayılı onama-bozma ilamının manevi tazminata yönelik bozma kararının kaldırılmasına, mahkeme kararının gösterilen sebeple bu yönden de onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davalı kadının karar düzeltme isteğinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 440-442 maddeleri gereğince yukarıda gösterilen sebeple KABULÜNE, Dairemizin 23.01.2017 gün ve 2017/3045 esas, 2018/1039 sayılı onama-bozma kararının manevi tazminata yönelik bozma bölümünün KALDIRILMASINA, mahkeme kararının yukarıdaki sebeple manevi tazminat yönünden de ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının Süleyman"a yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 154.30 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme harcının istek halinde yatıran Seher"e geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 07.02.2019 (Prş.)