5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34826 Esas 2020/6216 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/34826
Karar No: 2020/6216
Karar Tarihi: 10.06.2020

5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34826 Esas 2020/6216 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında 5607 Sayılı Kanuna aykırılık suçundan verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Ancak mahkemenin verdiği hüküm, sanığa tebliğ edilmeden alınmıştır. Bu nedenle eski hale getirme isteği yerinde görülmüş ve temyiz talebi incelenmeye alınmıştır. Yapılan incelemede, sanık lehine düzenlenen yeni bir kanun maddesi dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu kanun maddesi kapsamında verilecek cezaların indirilebileceği, ayrıca etkin pişmanlık uygulamasının da mümkün olduğu ifade edilmiştir. Ancak sanığın mükerrir olup olmadığına ve yasal koşullarının oluşup oluşmadığına ilişkin saptamaların yerel mahkemede yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve davanın mahkemece yeniden görülmesi kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5607 Sayılı Kanun'un 3/22. maddesi
- 7242 Sayılı Kanun'un 61. maddesi
- 5607 Sayılı Kanun'un 5/2. maddesi
- 5237 Sayılı TCK'nin 7. maddesi
- 7242 Sayılı Kanun'un 63. maddesi
- 5607 Sayılı Kanun'a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- 1412 Sayılı CMUK'nin 321. maddesi
- 5320 Sayılı Kanun'un 8/1. maddesi

19. Ceza Dairesi 2019/34826 E. , 2020/6216 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre, dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünü içerir 02/04/2015 tarihli gerekçeli kararın, cezaevinde hükümlü bulunduğu anlaşılan sanığa CMK’nin 35/3. maddesine uygun olarak tebliğ edilmemiş olması nedeniyle tebligat işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında eski hale getirme isteği yerinde görüldüğünden ve öğrenme üzerine gerçekleştirilen temyiz isteğinin süresinde olduğu kabul edilerek Mahkemenin 26/10/2015 tarihli temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararı kaldırılarak, 02/04/2015 tarihli asıl karara yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"un 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Kanun"un 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Kanun"un 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Kanun"un 63. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin sanığın mükerrir olup olmadığı gözetilerek yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden sair yönleri incelenmeyen HÜKMÜN, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 10/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.