4. Ceza Dairesi Esas No: 2013/35237 Karar No: 2016/2075 Karar Tarihi: 09.02.2016
Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2013/35237 Esas 2016/2075 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karara göre, bir sanık hem hakaret hem de tehdit suçundan mahkum edildi. Hakaret suçuna ilişkin ceza, temyiz edilemez olduğu için sadece tehdit suçuyla ilgili bir temyiz incelemesi yapıldı. Mahkeme, sanığın tehdit suçunu işlediğine dair yeterli kanıt olduğunu ve verilen cezanın uygun olduğunu belirtti. Kanun maddeleri olarak, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca verilen hakaret cezasının temyiz edilemez olduğu belirtildi.
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: 1-Hakaret suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ..."ın tebliğnameye uygun/aykırı olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE, 2-Tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince; Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı, Anlaşıldığından sanık ..."ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 09/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.