Danıştay 9. Daire 2021/2561 Esas 2021/5214 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2021/2561
Karar No : 2021/5214

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Belediye Başkanlığı
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Vakfı
VEKİLLERİ : Av. ... -Av. ...

İSTEMİN KONUSU :.... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacının maliki olduğu, Üsküdar ilçesi ... ada ... sayılı parselde kayıtlı taşınmaz için 2013 yılına ilişkin ikmâlen tarh edilen emlak vergisi ve kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay Dokuzuncu Dairesince verilen bozma kararına uyan Vergi Mahkemesince; tasarrufu kısıtlanan taşınmazların emlak vergisinin, kısıtlamanın devam ettiği sürede tecil edilip tahsil edilmeyen 9/10'luk kısmının, bina, arsa veya arazinin satılması, istimlâki veya hibe yoluyla ahara devir ve temliki hâlinde, tahsilat zamanaşımına uğramamış olanlarının muaccel hale geleceği, ancak davacıya ait taşınmaz yönünden bu şartların hiçbirinin gerçekleşmediği anlaşıldığından, 2013 yılı için ikmâlen tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı emlak vergisinde hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, vergi ziyaı cezalı emlak vergisi tarhiyatının kaldırılmasına karar verilmiş, 492 sayılı Harçlar Kanunu uyarınca, reddedilen dava tutarının ‰4,98'i oranında nispi harca hükmedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Dava konusu taşınmazın Boğaziçi öngörünüm bölgesinde yer alan ve 2960 sayılı Boğaziçi Kanunu'na tabi bir taşınmaz olduğu, dolayısıyla 2960 sayılı Kanun'un 17. maddesi uyarınca ticari gelirinin olmaması şartıyla emlak vergisinden muaf tutulabileceği, ancak söz konusu taşınmaz kiralanmak suretiyle ticari gelire konu edildiğinden, muafiyet kapsamında olmadığı, tüm bu hususların Mahkeme tarafından göz ardı edildiği ve yapılan işlemin hukuka uygun olduğu iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'ÜN DÜŞÜNCESİ: İleri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür. Anılan Kanun'un 50. maddesinin 4. fıkrasında, "Danıştayın bozma kararına uyulduğu takdirde, bu kararın temyiz incelemesi, bozma kararına uygunlukla sınırlı olarak yapılır." hükmü bulunmaktadır.
Bu durumda, mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Vergi Mahkemesi kararının, Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 10/04/2019 tarih ve E:2016/14206, K:2019/1558 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, davalı idare tarafından dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. Ancak;
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 6545 sayılı Kanun'un 22. Maddesiyle değişik "Temyiz incelemesi üzerine verilecek kararlar" başlıklı 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde; temyiz incelemesi sonunda, kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa Danıştayın kararı düzelterek onayacağı ifade edilmiştir.
Maddenin gerekçesinde ise madde ile temyiz incelemesinde sadece maddi hatalarda değil, aynı zamanda yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen eksiklik ya da yanlışlıklarda da düzelterek onama kararı verilmesinin sağlandığı, uygulamada, vekâlet ücretine, yargılama giderlerine ya da faize hükmedilmesinin unutulması ya da bunların yanlış hesaplanması gibi kararın asli olmayan unsurlarında görülen bir kısım eksiklik ya da yanlışlıklar nedeniyle bozma kararları verildiği, bunun mahkeme tarafından tekrar karara bağlandığı ve yine bu kararlara karşı yeniden kanun yollarına başvurulabilmesi nedeniyle hem zaman hem emek kaybına neden olunduğunun görüldüğü, bu suretle esasa etkili olmayan konularda Danıştayın kesin karar vermesi sağlanarak uyuşmazlığın hızla sonuçlandırılmasının amaçlandığı hususlarına yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, ... Vergi Mahkemesinin davanın kabulüne ilişkin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararın verildiği tarihte geçerli olan, 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife'de; Vergi Mahkemesinin nihai kararları ile Bölge İdare Mahkemesinin kararlarında, karar altına alınan uyuşmazlık konusu vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümler ile bunlara bağlı zam ve cezaların toplam değeri üzerinden 59,30-TL’den az olmamak üzere, ‰4,55 oranında nispi harç alınması belirtildiği hâlde, Mahkemece ‰4,98 oranında nispi harca hükmedilmiştir.
Bu husus, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan, düzeltilmesi mümkün eksiklik olarak görüldüğünden, hüküm fıkrasında yer alan "492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 3.maddesi uyarınca reddedilen dava tutarının ‰4,98'i oranında hesaplanacak nispi karar harcının davalı Belediyeden tahsili için İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı'na harç tahsil müzekkeresi yazılmasına" ibaresinin "492 sayılı Harçlar Kanunu uyarınca reddedilen dava tutarının ‰4,55'i oranında hesaplanacak nispi karar harcının davalı Belediyeden tahsili için İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığına harç tahsil müzekkeresi yazılmasına" şeklinde düzeltilerek onanması gerektiği sonucuna varılmıştır.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalının temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının, nispi karar harcına ilişkin kısmının, yukarıda belirtildiği şekilde düzeltilerek ONANMASINA,
3. Temyiz isteminde bulunandan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca hesaplanacak nispi harcın alınmasına,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 04/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.