Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/7747 Esas 2015/7749 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Suç tarihinde belediyede tahsildar olan sanığın, tahsil ettiği paraları belediye muhasebecisi diğer sanık ..."e tahsildar irsaliyesi düzenlemeksizin elden teslim etmesi şeklinde gerçekleşen eyleminde zimmet suçunun unsurlarının bulunmadığı, eylemin 765 sayılı TCK"nın 240. maddesinde belirtilen görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, bu suç için öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle aynı Kanunun 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirtilen beş yıl ve yedi yıl altı aylık asli ve ilaveli zamanaşımına tabi olduğu, 22/10/2004 olan suç tarihi ile inceleme günü arasında bu sürelerin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;.... tarafından 24/06/2004 ile 22/10/2004 tarihleri arasında tahsil edilerek sanığa teslim edilen zimmete konu paranın, sanığın görevden alınması üzerine muhasebeci ..."ın 24/01/2005 tarihinde yaptığı denetimde kasa açığı olarak tespiti karşısında sanığın suçu değişik zamanlarda işlediğine ilişkin kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin tatbiki suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, katılan vekili ve sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak bu cihet yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nın 43. maddenin uygulanmasına ilişkin kısmın tamamen çıkartılması, mahkemenin temel cezayı ve indirim oranlarını belirlemesindeki takdiri de nazara alınarak hükümdeki "4 yıl 2 ay hapis" ve "3 yıl 5 ay 20 gün hapis" ibarelerinin sırasıyla "3 yıl 4 ay hapis" ve "2 yıl 9 ay 10 gün hapis", hak yoksunluğuna ilişkin bölümün ise "5237 sayılı TCK"nın 53/5. maddesi gereğince hapis cezasının infazından sonra başlamak üzere hükmolunan cezanın takdiren yarısı olan 1 yıl 4 ay 20 gün süre ile TCK"nın 53/1-a bendinde belirtilen hak ve yetkilerden yoksun kılınmasına," şeklinde değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.