Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/15990 Esas 2019/13580 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/15990
Karar No: 2019/13580
Karar Tarihi: 20.05.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/15990 Esas 2019/13580 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, iş akdinin haklı olmadan tazminatsız feshedildiğini ve kıdem tazminatı ile işçilik alacaklarının ödenmesini talep etmiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiş ancak verilen kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay, kararda hata olduğunu gerekçe göstererek hükmü bozmuştur. Bilirkişi raporuna göre yanılgılı hesaplama yapıldığı ve davacının çalışma süresinin hatalı hesaplandığı belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu md.25/2.

22. Hukuk Dairesi 2016/15990 E. , 2019/13580 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, 09.07.2008’te ... Çimento A.Ş makine mühendisi olarak işçi sınıfında çalışmaya başladığını, iş akdinin İş Kanunu md.25/2 (haklı fesih) hükmüne dayanılarak tazminatsız olarak 27.02.2013 tarihinde feshedildiğini, feshin haksız ve geçersiz olduğunu, kıdem tazminatı ve bir kısım işçilik alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkeme kararına esas alınan bilirkişi raporunda, bilirkişinin davacının kıdemini hesaplarken; davacının 09.08.2007 – 27.02.2013 tarihleri arasında çalıştığını ve kıdeminin 5 yıl 6 ay 18 gün olduğunu belirttiğini ve buna göre kıdem tazminatı hesabı yapıldığı fakat davacının gerçekte 09.07.2008 – 27.02.2013 tarihleri arasında çalıştığı, kıdem süresinin 4 yıl 7 ay 18 gün olduğunun görüldüğü , mahkeme kararında kıdem tazminatı yönünden esas alınan hizmet süresinin hatalı olduğu dikkate alınarak yanılgılı değerlendirme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.05.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.