Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/5127 Esas 2018/5231 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/01/2013 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama nedeni ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 04/10/2016 günlü karara karşı davacı vekilinin ve davalının istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davacının istinaf başvurusunun reddine, davalının istinaf başvurusunun kabulüne, ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2013/57 esas, 2016/793 sayılı kararının HMK 3531-b-2 maddesi uyarınca düzeltilerek; maddi tazminat yönünden davanın kısmen kabulüne, manevi tazminat yönünden davanın kısmen kabulüne dair verilen 04/10/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle HMK 355. maddesindeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş olmasına, dava şartları, delillerin toplanması ve hukukun uygulanması bakımından da hükmün bozulmasını gerektirir bir neden bulunmamasına göre yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün HMK’nun 370/1. maddesi gereğince ONANMASINA, HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 02/07/2018 gününde oyçokluğuyla kesin olarak karar verildi.
KARŞI OY YAZISI

Dava, kasten yaralama nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın maddi ve manevi tazminat istemleri yönünden kısmen kabulüne dair verilen kararın davacı vekilinin ve davalının başvurusu üzerine yapılan istinaf incelemesinde davacının istinaf başvurusunun reddine, davalının istinaf başvurusunun kabulüne, tazminat miktarlarının düşürülmesine karar verilmiş, söz konusu kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. (TBK 55) maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayda, olayın gelişimi, tarafların ekonomik ve sosyal durumu, olay tarihi ile yukarıdaki ilkeler dikkate alndığında hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha fazla miktarda manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği düşüncesiyle değerli çoğunluğun onama kararına katılmıyorum.02/07/2018