Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/12217 Esas 2019/5303 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/12217
Karar No: 2019/5303
Karar Tarihi: 02.04.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/12217 Esas 2019/5303 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve hırsızlık suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak doğrudan hükmolunan adli para cezasına yapılan temyiz istemi reddedilmiştir. Hırsızlık suçu için ise Anayasa Mahkemesi'nin kararı dikkate alınarak hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şunlardır: 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

13. Ceza Dairesi 2018/12217 E. , 2019/5303 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından verilen hükümlerin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 02/04/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.