Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/856 Esas 2019/3906 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Anlaşıldığından,
a) Görevi yaptırmamak için direnme eylemine ilişkin olarak sanık ..."ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
b) Hakaret suçundan kurulan hükümde ise;
Sanık hakkında TCK’nın 125/3-a, 4 ve 43/2. maddeleri uyarınca belirlenen cezadan aynı Kanunun 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken sonuç cezanın hesap hatası sonucu, “1 yıl 2 ay 17 gün” yerine ”1 yıl 2 ay 27 gün” olarak fazla tayini,
Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası, tebliğnamedeki isteme uygun olarak, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, "sonuç cezanın 1 yıl 2 ay 17 gün hapis cezası olarak belirlenmesi” biçiminde HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.