Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - iftira - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/12800 Esas 2019/2770 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12800
Karar No: 2019/2770
Karar Tarihi: 14.02.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - iftira - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/12800 Esas 2019/2770 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve iftira suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın son adresine MERNİS şerhi olmadan yapılan tebligatın usulsüz olduğu ve daha sonra cezaevinde yapılan tebligat üzerine sanığın temyiz ettiği anlaşılmıştır. Sanığın tekerrüre esas alınan başka bir davada verilen mahkumiyet kararı da dikkate alınmıştır. Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümleri iptal edilen TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasının detayları ve yargılama giderlerine ilişkin hükümler de açıklanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi
- TCK'nın 142/1-a maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 324/4. maddesi
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2016/12800 E. , 2019/2770 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, iftira
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ..."in yokluğunda verilen kararın sanığın son bildirdiği adrese MERNİS şerhi olmadan tebliğ edilmesi gerektiği halde, MERNİS şerhi verilerek Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre 20/03/2014 tarihinde yapılan tebligatın usulsüz olarak tebliğ edildiği ve daha sonra cezaevine giren sanığa 18/04/2014 tarihinde cezaevinde yapılan tebligat üzerine sanığın 24/04/2014 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, sanık ..."ın temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık ..."un tekerrüre esas alınan Sarıyer 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 08/10/2010 tarih, 2007/251 E-2010/188 K. sayılı ilamı ile TCK"nun 142/1-a maddesi gereğince verilen 2 yıl süreli mahkumiyet kararının tekerrüre esas alındığının gerekçeli kararda belirtildiğinin anlaşılması karşısında tebliğnamedeki (1) nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının ve hüküm tarihine kadar yapılan yargılama gideri toplamı, 5271 saylı CMK’nın 324/4. maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL’den az olduğu halde yargılama giderinin sanıklardan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıklardan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerine bırakılmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 14/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.