Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4923 Esas 2020/2357 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 62/1, 50/1-a, 52. maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanık hakkında güveni kötüye kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükmü sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar sanık, kendisine tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesine istinaden uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra temyiz etmiş ise de, hükmün tefhim edildiği sırada Mahkeme tarafından temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtilerek sanığın yanıltıldığı, bu nedenle, sanığın bu yanıltmadan yararlanarak hükmü süresinde temyiz ettiği kabul edilerek ve dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderildiği, ancak; uzlaştırmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın katılan ..."in ... ilçesinde, ... Rent a car isimli araç kiralama iş yerinden, ... plakalı aracı 11/08/2012 tarihinde iki günlüğüne kiraladığı, oto kiralama sözleşmesine göre kira süresinin 13/08/2012 günü sona erdiği, ancak sanık tarafından kiralanan aracın iade edilmediğinin iddia edildiği olayda, sanığın çelişkili savunmaları, katılan beyanları ve dosya kapsamından, sanığın atılı suçu işlediği sabit olmakla mahkemenin mahkumiyet yönünde kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununda ""cezaların içtimaı"" yönünde bir düzenlemeye yer verilmemesi karşısında, sanık hakkındaki hapis cezasından çevrilerek hükmolunan adli para cezası ile doğrudan tayin olunan adli para cezalarının toplanmasının mümkün bulunmadığı gözetilmeden, toplanmak suretiyle taksitlendirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezaların toplanmasına ilişkin bendin tamamen çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,19/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.