Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/6232 Esas 2019/6616 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6232
Karar No: 2019/6616
Karar Tarihi: 06.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/6232 Esas 2019/6616 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Hırsızlık suçu nedeniyle mahkumiyet hükmü verilen bir davanın temyiz edilmesi sonucunda Yargıtay 17. Ceza Dairesi tarafından görülen ve bozulan kararda, ilk hükmün hükümlü lehine olduğu belirtildiği durumlarda yeniden hüküm kurulmaması gerektiği ancak bu hususun düzeltme yoluyla yapılması mümkündür. Kararın uygulanacak kanun maddeleri, uyarlama yargılamasına ilişkin ilkelerin 5252 sayılı Yasaya göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanuna göre belirlenmesi gerektiği ve uygulanan hükümlerin hüküm niteliğinde olduğu için temyiz edilebileceği belirtiliyor. Aynı zamanda, kesinleşen ilk hüküm hükümlü lehine olursa, yeniden hüküm kurulmaması gerekiyor ve eski hüküm aynen infaz ediliyor. Kanunlar ise şöyle:
- 5252 sayılı Yasa'nın 9. maddesi
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ila 101. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu hükümleri
- 1412 sayılı CMUK'un 305. ve 322. maddeleri
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2019/6232 E. , 2019/6616 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece; hükümlü hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasa"nın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasa"nın 101/3. fıkrası uyarınca itiraz yasa yolu olduğu ancak hükmün kesinleşmesinden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK hükümlerinin, hükümlü lehine uygulanıp uygulanmayacağı konusunda karar verilmiş olması durumunda bu kararın Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 tarih ve 2005/162-173 sayılı kararında belirtildiği gibi, 5252 sayılı Yasa"nın 9. maddesinin 1. fıkrasına göre, ister genel prensip uyarınca duruşmalı yargılamada, isterse ayrıksı yöntem olarak evrak üzerinde yapılan inceleme sonunda verilmiş bulunsun, sonraki lehe yasa nedeniyle yapılan uyarlama yargılamasında verilen kararlar hüküm niteliğinde olduklarından bu hükümlere karşı 1412 sayılı CMUK"nun 305. maddesinde belirtilen istisnalar dışında temyiz yasa yoluna başvurulabilecek olması karşısında, hükmün temyiz yasa yoluna açık olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki düşünce benimsenmemiştir.
Mahkemece, hükümlü hakkında uyarlama yargılaması sırasında, kesinleşen ilk hükmün, hükümlü lehine olduğuna karar verildiğinde, yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına ve eski hükmün aynen infazına karar verilmesi gerekirken belirtilmemiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ...’in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün
./..

bulunduğundan, hüküm fıkrasında "...Kararda Değişiklik Yapılmasına Yer Olmadığına..." ilişkin cümle çıkartılarak yerine "Eski hükmün aynen infazına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.