Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/4026 Esas 2021/29330 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4026
Karar No: 2021/29330
Karar Tarihi: 14.12.2021

Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/4026 Esas 2021/29330 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı tarafından yapılan bir tehdit suçuyla ilgili olarak verilen kararda, mahkeme sanığın temyiz talebini kabul ederek hükmü bozmuştur. Ancak kararda, Aile ve Soyal Hizmetler Bakanlığı'nın davaya katılma isteminde bulunmaması nedeniyle hükmü temyiz etme yetkisi bulunmadığına karar verilerek müşteki vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması konusunda yapılan kararda birçok hata tespit edilmiştir ve Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen Basit Yargılama Usulü düzenlemesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- CMK'nın 238. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi
- TCK'nın 43/2. maddesi
- 6545 sayılı yasa ile CMK'nın 231/8.maddesi
- CMK'nın 251. Maddesi
- Anayasa'nın 38. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 7. Maddesi

4. Ceza Dairesi 2019/4026 E. , 2021/29330 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
MÜŞTEKİ : Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanık, müşteki vekili

KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile dosya görüşldü;
A)Kovuşturma aşamasında CMK"nın 238. maddesi uyarınca davaya katılma isteminde bulunmayan ve katılan sıfatını almayan Aile ve Soyal Hizmetler Bakanlığının hüküm verildikten, yani Yasa yoluna başvurma süresi işlemeye başladıktan sonra katılma isteğinde bulunulamayacağı gözetilerek; hükmü temyiz etme yetkisi bulunmadığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca müşteki Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekilinin TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
B) Sanığın temyizine gelince;
Temyiz isteklerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-) TCK’nın 43/2. maddesi uyarınca temel ceza üzerinden 1/4 oranında artırım yapılması esnasında hesap hatası yapılarak netice adli para cezasının ""3.740 TL"" yerine ""4.500 TL"" olarak fazla tayini,
2-) 6545 sayılı yasa ile CMK’nın 231/8.maddesinde yapılan değişikliğin suç tarihinden sonra olması nedeniyle aleyhine olan bu düzenlemenin uygulanma imkanının bulunmaması karşısında, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurulup, yeniden suç işleyip işlemeyeceği yönünde bir değerlendirme yapılarak hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunda bir karar verilmesi gerektiği düşünülmeden “… sanık hakkında daha öncesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, sanığın deneme süresi içerisinde yeniden suç işlediği anlaşıldığından...” şeklindeki kanuni olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-) 17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesiyle değişik CMK"nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK"ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14/01/2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa"nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK"nın 251/1. maddesi kapsamına giren suçlar yönünden; Anayasa"nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 7 ve CMK"nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ...’ün temyiz sebepleri bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 14/12/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.