Mahkemesi : Biga Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Tarihi : 21.12.2012
No : 2003/297-2012/566

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, davalı vekilinin temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Davacı vekilinin tüm, davalılar vekillerinin, aşağıda belirtilen temyiz itirazları dışında kalan, sair temyiz itirazlarının reddine
Dava, iş kazası sonucu sürekli iş göremez duruma giren sigortalıya bağlanan gelir, geçici iş göremezlik ödemeleri ve tedavi giderinin 506 sayılı Yasa"nın 26. maddesi uyarınca tahsili istemine ilişkin olup; Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Sigortalının % 27,2 olarak belirlenen iş göremezlik oranına davalı işveren tarafından yapılan itiraz üzerine SS Yüksek Sağlık kurulu 15.5.2007 ve 4.8.2010 tarihli raporlarında; 7.2.2007 tarihinden itibaren artma kaydıyla % 34,2 olduğu bildirilmiş olup, Kurum tarafından % 34,2 oranı üzerinden belirlenen iş göremezlik oranına göre talebin ıslah edildiği, ne var ki, Kurumun 20.1.2012 tarihli cevabi yazısına göre; sigortalıya % 27,2 oranı üzerinden gelirlerin ödenmeye devam edildiği anlaşılmaktadır.
Sürekli iş göremezlik ve malullük halinin belirlenmesinde izlenecek yol; 506 sayılı Kanunun 109. maddesinde (5510 sayılı Kanunun “Sağlık Raporlarının Usul ve Esasları”na dair 95. maddesinde) hükme bağlanmıştır. Buna göre, kurum sağlık tesisleri tarafından raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı ilgililerin S.S. Yüksek Sağlık Kurulu"na itiraz hakları mevcuttur. Söz konusu kurulun raporlarının Kurumu bağlayacağı diğer ilgililer yönünden bağlayıcı olmayıp, Adli Tıp Başkanlığı veya Tıp Fakültelerinin ilgili ana bilim dalı konseylerinden Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü çerçevesinde inceleme ve araştırma yapılmasını isteyebilecekleri 28.06.1976 tarih ve 6/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararının gereğidir. Öte yandan; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 17.02.2010 gün ve
2010/21-60 Esas, 2010/90 Karar sayılı ilamı ile 06.10.2010 gün ve 2010/10-390 Esas, 2010/448 Karar sayılı ilamların da belirtildiği üzere Adli Tıp Kurumu Başkanlığı’nın ilgili ihtisas kurulu ile üniversitelerin tıp fakülteleri ilgili bilim dalı başkanlıklarınca ya da S. S. Yüksek Sağlık Kurulu"nca düzenlenen raporlar arasında çelişkinin mevcut olması halinde, çelişkinin, Adlî Tıp Kurumu Başkanlığı Adli Tıp Genel Kurulu tarafından giderilerek, sigortalının sürekli iş göremezlik oranı ve başlangıç tarihi kesin olarak karar bağlanması da zorunludur.
Yukarıda açıklanan prosedür doğrultusunda inceleme yapılarak, iş göremezlik oranının belirlenmesi ve iş göremezlik oranının artması halinde, hangi tarihten itibaren arttığı, artan oran üzerinden gelir ödenip ödenmediği ve artma halinde ise; ilk gelire girme tarihindeki, artan iş göremezlik oranı üzerinden hesaplanan ilk peşin değer miktarından, artma tarihine kadar fark fiili ödeme tutarı mahsup edilerek, çıkan tutarın, kusur karşılığından sorumlu tutulması gerektiği gözetilerek sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması isabetsiz bulunmuştur.
O halde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 13.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.