Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/4840 Esas 2019/10845 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4840
Karar No: 2019/10845
Karar Tarihi: 20.05.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/4840 Esas 2019/10845 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kavga sonucu şikayetçiye kasten yaralama suçu işleyen sanığın cezasında orantısız artırım yapıldığını ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirsiz olduğu için haksız tahrik hükümlerinin minimum seviyede uygulanması gerektiği vurguladı. Bu nedenle, mahkeme kararı bozuldu. TCK'nın 87/3. maddesi, kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisine göre ceza artırımını düzenlemektedir. TCK'nın 3. maddesi, ceza oranlarının suçun ağırlığına ve orantılılık ilkesine uygun şekilde belirlenmesini gerektirir. TCK'nın 29. maddesi, haksız tahrik hükümlerini düzenlemektedir. 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi, mahkeme kararlarının temyiz edilebileceğini belirtir. 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, mahkeme kararlarının, yasa ve usul hükümlerine uygun olması gerektiğini belirtir. 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi, mahkeme kararlarının temyiz incelemesi yapılmasını düzenlemektedir.

3. Ceza Dairesi 2019/4840 E. , 2019/10845 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması sureti ile mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1) Adli Tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ila ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında artırılmasının öngörülmüş olması karşısında, şikayetçinin hakkında düzenlenen adli raporda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1.) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK"nin 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak, sanığın cezasında (1/4) oranında artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
2) Sanık ile şikayetçi arasında karşılıklı kavga şeklinde yaşanan, tarafsız tanığın bulunmadığı olayda, mahkemece kasten yaralama suçunu ilk işleyenin kim olduğunun tespit edilemediğinin gerekçeli kararda belirtilmiş olması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği durumlarda, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiği gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 20.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.